Οι περικοπές επιδομάτων στην Αστυνομία και την Πυροσβεστική Υπηρεσία, οι οποίες επιβλήθηκαν το 2014, κατ’ εφαρμογή μνημονιακών μέτρων, δεν παραβιάζουν συνταγματικά δικαιώματα.

Αυτό αποφάνθηκε, ομόφωνα, η Ολομέλεια του Διοικητικού Δικαστηρίου απορρίπτοντας, σχεδόν στην ολότητά τους, 230 προσφυγές οι οποίες, λόγω του κοινού αντικειμένου τους, συνεκδικάστηκαν. Δεκτές, έγιναν μόνον 7 προσφυγές νοσηλευτών, αφού κρίθηκε πως στην περίπτωσή τους, ο τερματισμός ενός επιδόματος, παραβίαζε την αρχή της ίσης μεταχείρισης. 

Συγκεκριμένα, όλοι οι προσφεύγοντες, αστυνομικοί, πυροσβέστες και νοσηλευτές εργάζονται με το σύστημα 24ωρης βάρδιας. Με τις προσφυγές τους προσέβαλαν την κατάργηση επιδομάτων ή μείωση επιδομάτων, μέτρα τα οποία επιβλήθηκαν κατ’ εφαρμογή του προϋπολογισμού του 2014.  Ουσιαστικά, οι προσφυγές αφορούσαν επιδόματα βάρδιας και υπερωριακής απασχόλησης.  

Το Δικαστήριο, αφού μελέτησε τα ενώπιόν του δεδομένα, και προέβη σε ανάλυση των στοιχείων που οδήγησαν στην κατάργηση ή περιορισμό των επίδικων επιδομάτων, υπέδειξε ότι «στις προσφυγές ενώπιόν μας, εν πρώτοις προκύπτει από τους διοικητικούς φακέλους, ότι το Κράτος τελούσε σε μεγάλη δημοσιονομική κρίση και επίβλεψη συμμόρφωσης με το Μνημόνιο συναντίληψης λόγω δανεισμού. Επομένως οι περικοπές δικαιολογούνται για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Κρίνουμε επίσης πως φανερώνεται πλήρως από τους διοικητικούς φακέλους ότι η επέμβαση ήταν αναγκαία και πρόσφορη για την επίτευξη της εξασφάλισης εξοικονομήσεων στις δαπάνες και ισοσκελισμένο Προϋπολογισμό των κρατικών δαπανών αλλά και εκσυγχρονισμό των επιδομάτων γενικότερα των δημοσίων υπαλλήλων. 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Ισχύουν οι περικοπές στους μισθούς ΠτΔ και Υπουργών

Η περικοπή ποσοστού 25% στα επιδόματα βάρδιας αλλά και 33,3% στη φόρμουλα υπολογισμού της υπερωριακής αποζημίωσης δεν ήταν δυσανάλογος περιορισμός στο περιουσιακό δικαίωμα της συνολικής αμοιβής από εργασία, λαμβάνοντας υπόψη το δημοσιονομικό όφελος που προέκυπτε από τον περιορισμό αυτό αλλά και το γεγονός ότι και πληθώρα άλλων μέτρων περικοπών στις αποδοχές, επιδόματα και τις συντάξεις όλων των κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων του δημοσίου, εξασφάλισαν την εξοικονόμηση κρατικών δαπανών δεκάδων εκατομμυρίων και μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος». 

Τέλος, αποφασίστηκε ότι «οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν ότι παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας και δεν διατηρήθηκε μία δίκαιη ισορροπία μεταξύ της επέμβασης στο δικαίωμα ειρηνικής απόλαυσης της περιουσίας (σ.σ. ο μισθός αποτελεί περιουσιακό δικαίωμα) και του δημοσίου συμφέροντος και της δημόσιας ωφέλειας». 

Το αποτέλεσμα ήταν η απόρριψη όλων των προσφυγών που ασκήθηκαν από αστυνομικούς και πυροσβέστες. Σημειώνεται ότι η απόφαση, η οποία εκδόθηκε τη Δευτέρα, είναι μεν της Ολομέλειας του Διοικητικού Δικαστηρίου, πλην όμως, μπορεί να αναθεωρηθεί με έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο.  
 
Κέρδισαν οι νοσηλευτές

Το Δικαστήριο διαφοροποιήθηκε σε σχέση με τις εφτά προσφυγές νοσηλευτών των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στον βαθμό που προσέβαλαν τη νομιμότητα της μη καταβολής σε αυτούς του ειδικού επιδόματος για επικίνδυνη εργασία. Με το μέτρο αυτό εξοικονομήθηκαν, για το έτος 2014, 130.000 ευρώ. Το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε μόνο στους νοσηλευτές, όπως οι προσφεύγοντες, οι οποίοι εργάζονταν εκτός των μονάδων κλειστής νοσηλείας.

Εξετάζοντας το κατά πόσο υπήρχε διάκριση κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι «η απόφαση λήφθηκε με κριτήριο το μέγεθος της εξοικονόμησης από τη διάκριση των νοσηλευτικών λειτουργών ψυχικής υγείας, χωρίς οποιαδήποτε μελέτη σε σχέση με την επικινδυνότητα της εργασίας της μίας ομάδας από της άλλης, οι οποίες χωρίς διάκριση απολάμβαναν μέχρι τότε το επίδομα επικινδυνότητας στην εργασία… Καμία μελέτη δεν έγινε ή παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο ή περιέχεται στους διοικητικούς φακέλους, που να φανερώνει κάποια διάκριση που να δικαιολογούσε τη διαφοροποίηση».

Η δε κατάληξη ήταν ότι «η κατάργηση επιδόματος σε νοσοκομειακό προσωπικό που θα καταβάλλεται μόνο στο νοσηλευτικό προσωπικό των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας που απασχολείται σε μονάδες κλειστής νοσηλείας είτε στο Ψυχιατρείο είτε αλλού, παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας και το άρθρο 28.1 του Συντάγματος, που δεν επιτρέπουν διαφοροποιήσεις που είναι αυθαίρετες στην περιστολή του επιδόματος μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων ίδιας κατηγορίας». Κρίθηκε λοιπόν πως η κατάργηση του επίδικου επιδόματος ήταν παράνομη.