Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης ο εφεσείων, ως αποτέλεσμα δικής του παραδοχής, καταδικάστηκε σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη αφορούσε το αδίκημα της καλλιέργειας 47 φυτών κάνναβης και η δεύτερη το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου, χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας. Του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών στην κατηγορία της καλλιέργειας φυτών κάνναβης και 18 μηνών στην κατηγορία της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου.

Με την έφεση η συνήγορος υπεράσπισης υποστήριξε ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ήταν έκδηλα υπερβολική υπό τις περιστάσεις και ότι θα μπορούσε να διαταχθεί η αναστολή της εκτέλεσης της επιβληθείσας ποινής. Συγκεκριμένα, η δικηγόρος τόνισε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο όφειλε να λάβει υπόψη τις περιστάσεις της υπόθεσης από τις οποίες, όπως επεσήμανε, προέκυπτε ότι ο μοναδικός σκοπός της καλλιέργειας των φυτών κάνναβης ήταν η παραγωγή βιομηχανικής κάνναβης, στο πλαίσιο ανάπτυξης της επιστημονικής κοινότητας.

Η Κατηγορούσα Αρχή από την πλευρά της διαφώνησε με την πιο πάνω θέση, εκφράζοντας ανησυχία για το ενδεχόμενο να προβάλλεται ως δικαιολογία ότι η παραγωγή της κάνναβης έχει ως στόχο τη χρήση της για βιομηχανικούς σκοπούς γενικότερα και με τον τρόπο αυτό η εφαρμογή του νόμου να χάνει την αποτελεσματικότητά του.

Στην απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο σημειώνει ότι «εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν ότι οι παράνομες, αδιαμφισβήτητα, ενέργειες του εφεσείοντα δεν συνδέονταν με παράνομο σκοπό και δη με πρόθεση εμπορίας, όπως είναι οι συνήθεις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν και οφείλουν να αντιμετωπίζουν με κάθε σοβαρότητα τα δικαστήρια». Σημειώνει περαιτέρω το Ανώτατο ότι η κατοχή και καλλιέργεια των 47 φυτών κάνναβης ήταν για σκοπούς έρευνας και όχι για σκοπούς προμήθειας σε τρίτα πρόσωπα.  

Υπ’ αυτά τα δεδομένα το Ανώτατο Δικαστήριο τονίζει ότι θα μπορούσε να υπάρξει διαφορετική προσέγγιση, τονίζοντας ότι «η πρόσδοση άμεση εκτελεστότητας στην ποινή κατέστησε την ποινική μεταχείριση του εφεσείοντα έκδηλα υπερβολική». Ως εκ τούτου το Ανώτατο Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη και τον χρόνο που ο εφεσείοντας παρέμεινε στις Φυλακές, έκρινε ορθό όπως αφεθεί αμέσως ελεύθερος και το υπόλοιπο της ποινής του να ανασταλεί για περίοδο τριών ετών.

. 

Ρεπορτάζ: Παναγιώτα Χαραλάμπους / Φιλελεύθερος