Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από τον θάνατο του  ποιητή Κώστα Κατσαντώνη, από την Δερύνεια.

 Γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1922, και πέθανε στην Δερύνεια το 2000.

 Εξέδωσε 8 ποιητικές συλλογές, ενώ μετά τον θάνατο του, εκδόθηκαν τα άπαντα του από το ΥΠΠΟ.

 Στη μνήμη του ο Αδάμος Κατσαντώνης μοιράζεται στα Social Media το ποίημα του με τίτλο «Aμπέλιν πόβραον» από το βιβλίο του «ΤΑ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΑΙΪΚΑ», Δερύνεια 1987.

"Aμπέλιν πόβραον

Έναν αμπέλιν ξόπρωτον, καλοτταβλαντισμένον,

σε τόπον πολυθκιάβατον, εβρέθην φυτεμένον.

Τζ΄ αμμά ΄νν κρατεί ο μάρσαππης, ππαράν να το ττελιάσει,

ενν θα τρυπώννει μέσα του, όποιος τζιαι να περάσει;

Να κατακόψει τζιαι να φά΄να πάρει τζιαι μητά του,

τζιαι μευρογερημιάζει το, τζιαι σπάζει τα κλωνιά του.

Έναν χωράφιν ρίζεις το, τζ΄ εν τζιαι κοτσιανιασμένον,

τζ΄ έσιει τσιαΐριν πόλικον, τζ΄ εν τζιαι βλαμπουρισμένον,

Έσιει βοσκόν αμπάλατον, χωρίς να κοτσινίσει,

άμαν να κόψει ττεναχάν, μέσα να τες η-μπλίσει.

Έτσι τζ΄ η Κύπρος η φτωσιή, κατά δικήν μου γνώμην,

έναν αμπέλιν πόβραον, πάνω στο σταυροδρόμιν,

π΄ όποιος η-μπεί, τζ΄ όποιος η-φκει, να κόψει τζιαι να φάει,

μέσα στους λύκους την ομπλήν, έναν μιτσίν αρνάιν.

Πού να βρεθεί το δίκαιον, μ΄ έτσι λοής κατάντιον,

«με ο φτωχός έσ(ιε)ι όνομαν, με ο βορκάς αγνάγκιον».

Έσιει πολλούς, αρέσκει τους, η δόξα τζιαι το φίτσιον,

όμως γιατί να μεν λαλούν, τζιαι του στραβού το δίτζιον;"