Μέσα σε αυτό το μαύρο, απαισιόδοξο, θολό τοπίο που έχει διαμορφωθεί γύρω από την κυπριακή πραγματικότητα το τελευταίο διάστημα, η είδηση της ύπαρξης νεαρών Κύπριων στην ομάδα που κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης για τη χρονιά 2020 ήχησε ως χαρμόσυνο μήνυμα στ’ αφτιά μας. Ο Χρίστος Παναγή είναι ο ένας εκ των τριών (εξ όσων είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε) Κύπριων που εργάζονται στο Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα και φροντίζουν να μας κάνουν περήφανους στο εξωτερικό.

Με απλά λόγια, το World Food Programme (WFP) είναι ένα πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών που δημιουργήθηκε το 1961 με στόχο να βοηθήσει ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε φαγητό, ανεξάρτητα σε ποια χώρα ή κάτω από ποιες συνθήκες βρίσκονται στη χώρα αυτή. Με τους στόχους που έθεσαν τα Ηνωμένα Έθνη για βιώσιμη ανάπτυξη, το WFP δεσμεύτηκε να βοηθήσει αποτελεσματικά στην εξάλειψη της πείνας στον κόσμο. Σήμερα το πρόγραμμα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ανθρωπιστικούς οργανισμούς, βρίσκεται σε πάνω από 80 χώρες και προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια, κυρίως σε μορφή φαγητού, σε σχεδόν 100 εκατομμύρια ανθρώπους καθημερινά.

Ποιοι ακριβώς επωφελούνται από το πρόγραμμα αυτό; Γιατί θεωρείτε ότι είναι τόσο σημαντικό ώστε να εξασφαλίσει Νόμπελ Ειρήνης; Ποια είναι τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά projects αυτή την περίοδο για το πρόγραμμα, τα οποία μπορούν να δώσουν ενδεικτική εικόνα σε όσους δεν το γνωρίζουν;

Το πρόγραμμα βοηθά ανθρώπους που έχουν άμεση ανάγκη για φαγητό χωρίς καμιά απολύτως διάκριση ή αποκλεισμό. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι έχουν πληγεί από κάποια φυσική καταστροφή, όπως πλημμύρες, σεισμούς, ανομβρία ή είναι πρόσφυγες, θύματα πολέμου κ.λπ. Βοηθώντας εκατομμύρια ανθρώπους καθημερινά με τις βασικές τους διατροφικές ανάγκες, το πρόγραμμα δίνει τα εφόδια σε κοινότητες να αντεπεξέλθουν σε περιόδους έκτακτης ανάγκης και να σταθούν στα πόδια τους ξανά. Ειδικά το 2020 με την πανδημία, ο οργανισμός αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει όλους τους πόρους του για να βοηθήσει με τη μεταφορά βασικών ιατρικών προμηθειών με τη δική του αερογραμμή που έχει πρόσβαση σε μέρη που πολιτικές αερογραμμές δεν έχουν, δημιουργώντας αυτοσχέδια νοσοκομεία σε περιοχές που δεν είχαν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ έπρεπε να αντεπεξέλθει και σε ιδιαίτερα αυξημένες ανάγκες για φαγητό παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, οι συνάδελφοί μου θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους αφού βρίσκονται σε εμπόλεμες ζώνες ή στη μέση φυσικών καταστροφών, και πλέον αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο μόλυνσης με τον κορωνοϊό. Θεωρώ ότι η επιτροπή Νόμπελ αναγνώρισε και επιβράβευσε αυτές τις υπερπροσπάθειες. Επίσης, επέλεξε και να δώσει φως σε ένα πρόγραμμα που δουλεύει σκληρά στο παρασκήνιο για να παρέχει μια τόσο βασική βοήθεια έτσι ώστε να επιβιώνουν τόσοι άνθρωποι καθημερινά. Είναι δύσκολο να αναφέρω τα πιο σημαντικά πρότζεκτ του οργανισμού γιατί είναι χιλιάδες. Ίσως τα πιο σημαντικά πρότζεκτ, εκτός από τις δραστηριότητες που ανέφερα ήδη, είναι στον Λίβανο, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη στη Βηρυτό, στο μεγαλύτερο κέντρο προσφύγων στο Μπαγκλαντές (Cox’s Bazar) και κάποια σημαντικά πρότζεκτ στο Νότιο Σουδάν, στην Υεμένη και στη Συρία.

Πόσα άτομα εργοδοτούνται σε όλο τον κόσμο για να παρέχουν τις υπηρεσίες αυτού του προγράμματος; Εσείς, σε ποιο πεδίο του προγράμματος αυτού δραστηριοποιείστε; Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στο πρόγραμμα;

Το πρόγραμμα εργοδοτεί περίπου 17.000 άτομα παγκόσμια. Εγώ εργάζομαι στα κεντρικά γραφεία στη Ρώμη μαζί με άλλους περίπου 1.800 συναδέλφους. Η δουλειά μου είναι αφοσιωμένη στην προστασία των προσωπικών δεδομένων των ανθρώπων που βοηθά ο οργανισμός. Αντιλαμβάνεστε ότι εκατομμύρια άνθρωποι εμπιστεύονται τον οργανισμό τα δεδομένα τους για να πάρουν βοήθεια, ενώ πολλές φορές αυτά τα δεδομένα εάν βρεθούν σε λάθος χέρια μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τους ανθρώπους αυτούς. Το πρόγραμμα έχει ως βασική προτεραιότητα την προστασία των ανθρώπων στους οποίους παρέχει στήριξη και εγώ με την ομάδα μου βάζουμε τα θεμέλια για να γίνει αυτό εφικτό. Ως νομικός γράφω πολιτικές για το πρόγραμμα και ειδικεύομαι στην ψηφιακή και διαδικτυακή ασφάλεια προσωπικών δεδομένων.

Αντιλαμβάνομαι ότι η πανδημία της Covid-19 έχει κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο σας, σωστά; Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζετε;

Δυστυχώς οι αριθμοί είναι καταστροφικοί. Τα στατιστικά μάς δείχνουν πως οι άνθρωποι που υποφέρουν από πείνα επέστρεψαν σε επίπεδα που είχαμε πριν από 25 χρόνια. Άρα ο οργανισμός καλείται να αντεπεξέλθει με τους ίδιους πόρους σε ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα πλέον συν όλους τους άλλους περιορισμούς που έχουμε ως αποτέλεσμα του ιού.

Από που αντλεί χρηματοδότηση αυτό το πρόγραμμα; Υπάρχει πρόγραμμα που καλύπτει και την Κύπρο;

Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται καθαρά από εθελοντικές προσφορές, κυρίως από κυβερνήσεις, αλλά και από ιδιωτικές εισφορές. Γι’ αυτό και το πρόγραμμα είναι τόσο επιτυχημένο. Η χρηματοδότησή του βασίζεται καθαρά και μόνο στην απόδοσή του. Μπορεί όποιος θέλει να ψάξει και να βρει ποιοι προσφέρουν οικονομικά στο έργο μας, μιας και όλες οι λεπτομέρειες δημοσιεύονται για σκοπούς απόλυτης διαφάνειας. Το πρόγραμμα, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει πρότζεκτς στην Κύπρο, μάλλον λόγω της έντονης παρουσίας άλλων οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, όπως η ειρηνευτική δύναμη (UNFICYP) και το UNHCR.

Πρόσφερε φαγητό

Μπορεί οποιοσδήποτε να συνεισφέρει σε αυτό το πρόγραμμα οικονομικά ή ακόμα και εθελοντικά σε διάφορες χώρες;

Φυσικά! Ο οργανισμός έχει ένα πραγματικά εξαιρετικό app που ονομάζεται share the meal. Μπορεί όποιος θέλει να το κατεβάσει και να προσφέρει το ποσό που θέλει. Μέσα από το app μπορεί κάποιος να δει ακριβώς πού παν τα χρήματα που προσφέρει και να γνωρίσει καλύτερα τον οργανισμό και τα πρότζεκτ του.

Πώς είναι για έναν νέο Κύπριο να εργάζεται σε έναν τέτοιο διεθνή οργανισμό και σε ένα τόσο σημαντικό πρόγραμμα; Πώς βρεθήκατε εσείς σε αυτό το πρόγραμμα; Είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται για να το πετύχει κάποιος;

Δεν είμαι ο μόνος Κύπριος που εργάζεται στο πρόγραμμα. Είμαστε τρεις εξ όσων γνωρίζω. Ξεκίνησα την καριέρα μου στη Βιέννη σαν εκπαιδευόμενος στο νομικό τμήμα του UNIDO σε εθελοντική βάση. Μετά από πολλή δουλειά μπόρεσα να εξασφαλίσω θέσεις στον IAEA, τον ΟΑΣΕ και τώρα στο WFP. Τελευταία νομίζω ανακάλυψα από πού πηγάζει αυτό το κίνητρο μου για να διεκδικήσω καριέρα σε διεθνείς οργανισμούς. Ως παιδί προσφύγων και εγγονός εγκλωβισμένων, είχα την ευκαιρία να επισκέπτομαι τη γιαγιά και τον παππού μου στην Αγία Τριάδα της Γιαλούσας από το 1996. Όταν πηγαίναμε τις πρώτες φορές με τόσες δυσκολίες, ταλαιπωρία και φόβο, μια από τις πρώτες απορίες που είχα ήταν το πώς μπορούσαν οι εγκλωβισμένοι να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους ευρισκόμενοι υπό κατοχή. Η απάντηση φυσικά είναι μέσω των διεθνών οργανισμών. Κατ’ ακρίβεια, μέχρι σήμερα μια φορά την εβδομάδα, αν δεν κάνω λάθος, η UNFICYP παραδίδει τρόφιμα στους εγκλωβισμένους μας. Έχω λοιπόν την πεποίθηση πως βλέποντας τους στρατιώτες της ειρηνευτικής δύναμης στον καφενέ του χωριού να παραδίδουν ανθρωπιστική βοήθεια στους ανθρώπους που αγαπώ τόσο, ήταν αυτό που υποσυνείδητα με έβαλε σε αυτή την πορεία χωρίς να το καταλάβω. Είναι σίγουρα μια εικόνα και μια ανάμνηση που την κουβαλώ μέσα μου πάντα.

Είναι όντως απαιτητικό το να καταφέρει κάποιος να εργοδοτηθεί και να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε έναν τέτοιο οργανισμό γιατί ανταγωνίζεται με άτομα από όλο τον κόσμο, και τουλάχιστον ένας νεαρός Κύπριος δεν θα έχει πολλούς ανθρώπους ή φορείς που να μπορούν να τον βοηθήσουν σε αυτή του την προσπάθεια. Άρα, πρέπει να αποδείξει κάποιος την αξία του με πολλή δουλειά. Με υπομονή, επιμονή, μεθοδικότητα και λίγη τύχη όμως, όλα γίνονται.

Αφού μου δίνετε την ευκαιρία, θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα προς όλους τους Κύπριους και τις Κύπριες, να μην το βάζουν κάτω και να κυνηγούν, να ακολουθούν το όνειρό τους. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τις γυναίκες, οι οποίες δικαίως αγωνίζονται για να διασφαλίσουν αυτό που είναι το αυτονόητο, δηλαδή την ίση αντιμετώπιση και τις ίσες ευκαιρίες στον χώρο εργασίας τους, οργανισμοί και προγράμματα σαν αυτό του WFP αποτελούν ιδανικές ευκαιρίες. Αρκεί μόνο όλοι να πιστέψουν στις δυνατότητές τους, τη δουλειά τους και την ενέργειά τους για την αλλαγή που θέλουν να δουν στον κόσμο.

Η εικόνα της Κύπρου

Από τη μια ένας Κύπριος σε ομάδα που κερδίζει Νόμπελ Ειρήνης και από την άλλη η διεθνής εικόνα που βγαίνει για την Κύπρο προς τα έξω το τελευταίο διάστημα, η οποία δεν είναι και η καλύτερη. Πώς το βλέπεις όλο αυτό ως ένας νέος άνθρωπος που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό;

Σίγουρα η εικόνα της Κύπρου τον τελευταίο καιρό δεν είναι ιδανική και ελπίζω πως ούτε αντιπροσωπευτική. Λυπούμαι που δεν προβάλλονται αντίστοιχα και στην ίδια έκταση τα θετικά επιτεύγματα του τόπου μας και των ανθρώπων μας. Είμαι πεπεισμένος πως έχουμε πολλούς αξιόλογους ανθρώπους και θεωρώ ότι έχουμε πολλά περισσότερα να δώσουμε στη διεθνή κοινότητα. Ένας νέος άνθρωπος είναι λογικό να απογοητευτεί και να θέλει να παραδοθεί, αλλά δεν είναι λύση η απογοήτευση. Κάθε πρόβλημα έχει μια λύση και είναι στο χέρι μας να τη βρούμε.

ΠΗΓΗ:politis.com.cy