Ο Μανώλης είναι ένα παιδί έξω καρδιά που γνωρίσαμε στην Αγία Σκέπη. Ενώ καθόμασταν στο προαύλιο, ήρθε και μας χαιρέτισε και κάθισε μαζί μας.  Ευγενικός, πολύ χαμογελαστός, με χιούμορ και γεμάτος ενέργεια. Έτσι ξεκίνησε η συζήτηση μας... Για το ποιος είναι και το πώς βρέθηκε από την Ελλάδα στην Κύπρο. Αρχικά δεν γνώριζα αν πρόκειται για μέλος του προγράμματος απεξάρτησης ή για κάποιο υπάλληλο, μέχρι που ο ίδιος μου το είπε.

Ήταν πρόθυμος εξ αρχής να μας μιλήσει για την δική του εφιαλτική περιπέτεια με τα ναρκωτικά. Δεν ντρεπόταν και δεν κρύβει το παρελθόν του. Άλλωστε όπως μας είπε, δεν μπορεί να το κάνει αυτό, καθώς του θυμίζει τα λάθη του τα οποία δεν θέλει με τίποτα να επαναλάβει.

Ο Μανώλης είναι 34 ετών και πριν από περίπου 11 μήνες ήρθε από την Ελλάδα στην Κύπρο. «Ήρθα κατεστραμμένος, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς τίποτα», ήταν τα πρώτα του λόγια. Λίγους μήνες αργότερα εντάχθηκε στο πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο της επανένταξης.

«Εδώ βρήκα μια οικογένεια, με στηρίζουνε και με αγαπάνε για αυτό που είμαι. Για πρώτη φορά βρίσκω στη ζωή μου ανθρώπους που να πιστεύουνε σε εμένα ειλικρινά. Ότι μπορώ να βελτιωθώ χωρίς να έχουν κάποιο συμφέρον από εμένα. Μέσα στο πρόγραμμα άλλαξα πολύ σαν άνθρωπος, όχι σαν χαρακτήρας, αλλά βελτιώθηκα πολύ σαν άνθρωπος. Αλλάξανε οι αντιλήψεις μου, βρήκα φίλους… πραγματικούς, που για μένα είχε μεγάλη σημασία. Ανθρώπους να με καταλαβαίνουν…»

Όσο μου μιλούσε για την αγάπη που εισπράττει και τους νέους του φίλους, ο Μανώλης χαμογελούσε. Η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. «Είσαι περήφανος;», τον ρωτώ και μου απαντά «πολύ», χαμογελώντας και πάλι.  

«Είμαι πολύ περήφανος που έχω αυτό το σπίτι (Αγία Σκέπη). Θεωρώ ότι δεν είχα οικογένεια όταν ήρθα και τώρα έχω. Είναι ένα πρόγραμμα διαφορετικό από τα άλλα. Πιστεύει στην ιδιαιτερότητα μας και έχει όλη την διάθεση και την υπομονή για να βοηθήσει. Φτάνει να θέλεις να έρθεις και να κόψεις  για οποιοδήποτε λόγο πιστεύεις εσύ».

Από 12 ετών χρήστης…

Ο Μανώλης για 22 χρόνια ήταν χρήστης ναρκωτικών. Από ηλικία 12 ετών άρχισε τις ουσίες για να μπει μέσα σε παρέες, να νιώθει ότι ανήκει κάπου και να είναι αποδεκτός, όπως μας ανέφερε. Μετά το θάνατο του πατέρα του, όταν αυτός ήταν σε ηλικία 16 ετών, πιάστηκε ακόμη περισσότερο από τα ναρκωτικά, αφού πίστευε ότι ήταν η διέξοδος του.

«Μετά το θάνατο του πατέρα μου έπεσα με τα μούτρα τελείως μέσα στα ναρκωτικά. Είχα μάθει ήδη ένα τρόπο για να μου δίνει θάρρος και το χρησιμοποίησα ακόμη περισσότερο για να μου απαλύνει τον πόνο. Ουσιαστικά είναι ένας τρόπος για να παγώνει τα συναισθήματα σου και την συνείδηση σου. Τα προβλήματα όμως δεν φεύγουνε. Υπάρχουν, είναι εκεί και απλά τα σκεπάζεις. Τα σκεπάζεις και συνεχίζεις. Και μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο που όταν δεν επιλέξεις από μόνος σου κάποια στιγμή να βγείς, η κατάληξη είναι είτε σε κάποιο ψυχιατρείο, είτε σε κάποια φυλακή, είτε θα πεθάνεις. Που και ο θάνατος μέσα στα ναρκωτικά είναι λύτρωση».

Για πολλά χρόνια, ο Μανώλης έκανε σκληρά ναρκωτικά. Για να εξασφαλίσει τη δόση του, έφθασε σε ακραίες καταστάσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα αφού πέρασε δύσκολες καταστάσεις και πάνω από όλα, όπως μας είπε, πέρασε μόνος. 

«Πριν έρθω στην Αγία Σκέπη υπήρχε μια περίοδος της ζωή μου που ήμουνα μόνος μου και από το πρωί μέχρι το βράδυ έτρεχα να βρω, να εξοικονομήσω λεφτά, είτε κλέβοντας είτε δίνοντας εργασία προσωρινή, για να εξασφαλίσω τη δόση μου, να μην είμαι άρρωστος».

«Δεν θέλω να διαγράψω το παρελθόν μου»

Η οικογένεια του Μανώλη αυτή τη στιγμή είναι δίπλα του και στηρίζει τα επόμενα του βήματα, μακριά από τα ναρκωτικά. Πέρασαν διάφορες και δύσκολες καταστάσεις, αλλά μέσα από το πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης τους δόθηκε μια ευκαιρία για να έρθουν ξανά κοντά. 

«Είμαι σε μια πολύ καλή φάση με τη μητέρα μου και τις αδελφές μου. Μπορώ πλέον να απολαύσω και τα ανίψια μου και να είμαι και εγώ περήφανος για μένα. Έχω την αυτοπεποίθηση πλέον να αντιμετωπίσω πράγματα και καταστάσεις και έχω και ανθρώπους δίπλα μου που ξέρω ότι μπορώ να πάρω στήριξη και βοήθεια». 

Ο Μανώλης είναι από τους ανθρώπους που δεν θέλει να διαγράψει το παρελθόν του, παρά το γεγονότος ότι ντρέπεται για αυτό όπως μας είπε, αλλά όπως εξήγησε, «μέσα από αυτά φτιάχτηκα σαν άνθρωπος. Δεν θα άλλαζα κάτι από αυτά που πέρασα αλλά δεν θέλω να τα ξεχνάω γιατί όταν τα ξεχνάς, συνήθως τα επαναλαμβάνεις».

Όπως όλοι οι νέοι άνθρωποι, έτσι και ο Μανώλης, κάνει όνειρα για το μέλλον. «Σίγουρα φαντάζομαι τον εαυτό μου καθαρό», ήταν ένα από τα πράγματα που μας, για να συνεχίσει λέγοντας μας τα όνειρα του… Όνειρα που για άλλους ανθρώπους μπορεί να φαίνονται αστεία…

«Δεν θέλω τρελά πράγματα. Θέλω να έχω τους φίλους μου, το σπίτι μου… Στον ελεύθερο μου χρόνο να μαζευόμαστε, να κάνουμε σούβλες να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας έτσι… Πλέον πέφτω  το βράδυ όταν είμαι κουρασμένος από τη δουλειά και είμαι χαρούμενος που κουράστηκα στη μέρα μου. Σήμερα για παράδειγμα χάρηκα που ήρθα στην κοινότητα και είδα τους φίλους μου, την οικογένεια μου».

«Δεν υπάρχει λύση στα ναρκωτικά. Είναι μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση που μετά από λίγο είναι σαν ένα μπαλόνι που σπάει…». Με αυτά τα λόγια κλείσαμε τη συζήτηση μας με το Μανώλη, δίνοντας ραντεβού στον «έξω» κόσμο για καφέ, όταν ολοκληρώσει το πρόγραμμα του στην Αγία Σκέπη…

Πηγή: reporter.com.cy