Η κατάσταση λόγω θανάτων συνεπεία του κορωνοϊού στην παροικία του Λονδίνου, εξελίσσεται δυστυχώς σε μια κούρσα εκτός ελέγχου. Οι θάνατοι που ανακοινώνονται καθημερινά είναι μια τραγική πραγματικότητα. Και εμείς κλεισμένοι στα σπίτια μας, δεχόμαστε τις ειδήσεις ως να επρόκειτο για θανάτους ανθρώπων συνεπεία πολέμου...

Θέμα: Ντόρα Χριστοδούλου από την εφημερίδα "Φιλελεύθερος 

Μιλώντας από τη βρετανική πρωτεύουσα στον «Φ» ένα από τα εξέχοντα μέλη της Κυπριακής παροικίας, η επί σειρά ετών διευθύντρια ελληνικού σχολείου Έλισσα Ξενοφώντος, αναφέρεται στα όσα προηγήθηκαν, στα όσα δεν έγιναν ενώ όλη η Ευρώπη λάμβανε μέτρα και στο απότομο σοκ που ξαφνικά πλάκωσε το νησί.

«Οι καθημερινές ειδήσεις από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τις προηγούμενες εβδομάδες, αφορούσαν τα περιστατικά άλλων χωρών, λες κι ο κορωνοϊός θα έκανε απότομη στροφή και θα απόφευγε την επίσκεψή του στη χώρα των λιονταριών», τονίζει. «Όλα καλά, καθημερινά και καμία ανησυχία. Κανένα μέτρο, τα σχολεία, οι υπηρεσίες, τα καταστήματα, κυλούσαν στον παλιό καλό τους ρυθμό. Ως διευθύντρια ελληνικού σχολείου έπρεπε να αξιολογήσω την κατάσταση και να αποφασίσω τι θα πρέπει να κάνω σχετικά με τη λειτουργία του σχολείου που διευθύνω. Καμία ειδοποίηση από τα υπουργεία Παιδείας Κύπρου και Ελλάδας που είναι υπεύθυνοι για τον συντονισμό των Ελληνικών Παροικιακών Σχολείων. Μιλώντας και με την πρόεδρο του σχολείου αποφάσισα την αναστολή των μαθημάτων και το κλείσιμο του σχολείου. Επικοινώνησα με διευθυντές άλλων ελληνικών σχολείων και τους ανακοίνωσα την απόφαση μου και τους συμβούλευσα να κάνουν το ίδιο. Οι περισσότεροι συμφωνούσαν μαζί μου, αλλά κάποιοι άλλοι μου ανακοίνωσαν ότι θα συνεχίσουν βασισμένοι σε τρεις λόγους. 

Ο πρώτος λόγος ήταν ότι τα αγγλικά σχολεία λειτουργούσαν ακόμη, δεύτερο δεν είχαν πάρει καμία ειδοποίηση από την Κυπριακή Αποστολή και τρίτον, η δικαιολογημένη ανησυχία τους τι θα γίνει με τους μαθητές που πρόκειται να παρακαθίσουν κρατικές εξετάσεις στα ελληνικά σε επίπεδο GCSE και A Level. Η ύλη όπως είναι φυσικό δεν είχε καλυφθεί και θεωρούσαν ότι αφού επίσημα δεν είχαν καμιά ειδοποίηση από την Κυπριακή Εκπαιδευτική Αποστολή, θα έπρεπε να συνεχίσουν μέχρι τις διακοπές του Πάσχα. 

Το 95% των αγγλικών σχολείων έκλεισαν κανονικά, όπως ήταν προγραμματισμένα, δηλαδή στις 3 Απριλίου, επισημαίνει η κ. Ξενοφώντος. Όσον αφορά γνωστά Πανεπιστήμια, τονίζει, έκλεισαν στα τέλη Μαρτίου και συνέχισαν τα μαθήματά τους διαδικτυακά. «Αυτό κατά τη γνώμη μου ήταν για μένα το πιο καταλυτικό στην απόφαση μου για το κλείσιμο του σχολείου γιατί αντιλήφθηκα ότι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή σε σύγκριση με τα καθησυχαστικά λόγια του Βρετανού Πρωθυπουργού. Στις 16 Μαρτίου πήρα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που αφορούσε την ανακοίνωση του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων. Ο Αρχιεπίσκοπος εξηγούσε τη σοβαρότητα της κατάστασης και ανακοίνωνε ότι τα εκκλησιαστικά σχολεία, οι λειτουργίες και οι εκδηλώσεις της Εκκλησίας για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1821 αναστέλλονται. Ήταν κι αυτό κάτι. Τουλάχιστον ένας παράγοντας έδωσε κάποιες οδηγίες».

«Η παρουσία των μαθητών στα σχολεία μειώθηκε γιατί οι γονείς από μόνοι τους πήραν την απόφαση να προστατεύσουν τα παιδιά τους, αφού η βρετανική κυβέρνηση δεν έδειχνε να αξιολογούσε σωστά τα γεγονότα», τονίζει. «Ξαφνικά οι υπεραγορές παρουσίαζαν ελλείψεις συγκεκριμένων ειδών. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά πρόβαλλαν αναρτήσεις επεισοδίων σε υπεραγορές ωσάν να επρόκειτο για πόλεμο και ο καθένας έπρεπε να αποθηκεύσει όσα περισσότερα τρόφιμα ή άλλα είδη πρώτης ανάγκης στο σπίτι. Τα αντισηπτικά είχαν εξαφανιστεί ή πωλούνταν σε τιμές εξωφρενικές. Οι μεγάλες υπεραγορές με την 24ωρη εξυπηρέτηση έκλειναν μετά τις εννέα το βράδυ, για να μπορούν να αναπληρώσουν τα προϊόντα στα ράφια τους. Υπηρεσίες και καταστήματα άρχισαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Τα μόνα που παρέμειναν ανοικτά ήσαν αυτά που είχαν σχέση με τη διατροφή και την υγεία, όπως τα φαρμακεία, οι υπεραγορές, παντοπωλεία, κρεοπωλεία κ.λπ.». 

Τα πρώτα προβλήματα σε σχέση με την οικονομία φάνηκαν ξαφνικά να έχουν άμεσα επηρεάσει πάρα πολλούς Κύπριους, τονίζει. Για παράδειγμα οι ιδιοκτήτες σπιτιών άρχισαν να χάνουν το ενοίκιο, αφού οι ένοικοι ανακοίνωναν ότι έχουν χάσει τη δουλειά τους. Καταστηματάρχες έκλεισαν τα καταστήματά τους, ταξιδιωτικοί πράκτορες το ίδιο, άνθρωποι που εργάζονται σε εργοστάσια και γενικά πολλοί πάρα πολλοί. Όσοι εργάζονται σε τράπεζες και άλλες υπηρεσίες άρχισαν να εργάζονται διαδικτυακά.  

«Οι άνθρωποι όμως της πρώτης γραμμής, ήταν παρόντες», ανέφερε. «Οι Λονδρέζοι βασικά δέχτηκαν το χαριστικό κτύπημα με την ανακοίνωση ότι ο Πρωθυπουργός ήταν φορέας του ιού και νοσηλεύεται στην Εντατική. Μετά από αυτό, το ηθικό του πληθυσμού έπεσε κάθετα. Φόβος αλλά και οργή ήταν τα συναισθήματα για την εδώ κυβέρνηση». 

Όσον αφορά στην Ομογένεια, επισημαίνει η Έλισσα Ξενφώντος, δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει δεχθεί κάποιο κρούσμα του ιού. «Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε χάσει συγγενείς, γνωστούς και φίλους», λέει χαρακτηριστικά. «Οι απώλειες μέχρι σήμερα φτάνουν τους 250 Ελληνοκύπριους και 50 Τουρκοκύπριους».

Η ιστορία μιας μαθήτριας

Η πλέον τραγική και σπαρακτική ωστόσο πτυχή της συνεχιζόμενης τραγωδίας, παρατίθεται από την διευθύντρια του Ελληνικού Σχολείου της Βρετανικής πρωτεύουσας και αφορά στην ιστορία μιας μαθήτριας:

«Είδα την αγγελία θανάτου μιας μητέρας μαθήτριας του σχολείου που εργαζόμουν τα τελευταία χρόνια. Το λιγότερο που μπορώ να πω ήταν ότι ήταν ανέλπιστο. Στέλλω λοιπόν ένα μήνυμα συμπαράστασης στην κόρη της θανούσας:

-Αγάπη μου, άκουσα τα δυσάρεστα νέα σήμερα. Κουράγιο. Έχασα κι εγώ τον πατέρα πριν δύο εβδομάδες και ξέρω πώς νιώθεις. Είμαι εδώ για σένα σε ό,τι χρειαστείς. Με όλη μου την αγάπη κυρία Έλισσα.

Απάντηση: Ευχαριστώ κυρία μου και συλλυπητήρια και σε εσένα. Είναι πολύ δύσκολο να το δεχτώ ότι δεν θα ξαναδώ τη μητέρα μου ξανά, αλλά έτσι ήθελε ο Θεός. Τι να κάνουμε. Σου εύχομαι εσένα και στην οικογένειά σου να είστε καλά.

-Αγάπη μου μπράβο για τη δύναμη ψυχής που έχεις αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσεις την κατάσταση τόσο λογικά και τόσο ώριμα. Μπράβο σου. Μόνο η μητέρα σου και ο πατέρας σου μπορούσαν να έχουν τέτοια κόρη. Σου βγάζω το καπέλο ειλικρινά. Δεν είναι τυχαίο που είσαι παιδί τους. Δώσε τα συλλυπητήρια στην αδελφή και στον πατέρα σου. Θα σας σκέφτομαι κάθε μέρα.

Απάντηση: Ευχαριστώ κυρία μου. Τα λόγια σου σημαίνουν για μένα πολλά. Θα τους τα δώσω.

Μετά από αυτό δεν έχω τίποτε άλλο να πω. Οι δρόμοι εξακολουθούν να είναι σχεδόν άδειοι. Η ανάγκη για κυκλοφορία αφορά πράγματα πρώτης ανάγκης. Όμως δεν ξεχνάμε κάθε Πέμπτη στις 8.00 μ.μ. να βγαίνουμε μπροστά από τα σπίτια μας και να χειροκροτούμε και να ευχαριστούμε τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή».