Προσφεύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο ο Αλέξης Μαυρομιχάλης σε σχέση με τη σύλληψη του ως ύποπτος για την υπόθεση των ναρκωτικών έπειτα από την κατάθεση του 27χρονου που τελεί υπό κράτηση και για την απόπειρα φόνου κατά του Νίκου Ροδοθέου.

Έφεση από πλευράς Μαυρομιχάλη

Κατά την ακροαματική διαδικασία για έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης του Μαυρομιχάλη την περασμένη εβδομάδα, ο δικηγόρος του Άντρος Πελεκάνος έφερε ένσταση τόσο προς το αίτημα της Αστυνομίας για την κράτηση του όσο και στις μέρες που ζητούσε ο ανακριτής, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει μαρτυρία που να συνδέει το Αλεξούι με τη διάπραξη οποιουδήποτε αδικήματος.
 
Όπως ανέφερε ο κ. Πελεκάνος πρόκειται για εξ’ ακοής μαρτυρία και διερωτήθηκε γιατί οι ανακριτές δεν ρώτησαν τον 27χρονο ύποπτο εάν το Αλεξούι είχε οποιαδήποτε εμπλοκή.
 
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δικηγόρος του Μαυρομιχάλη άσκησε τελικά έφεση με την κράτηση του πελάτη του, αφότου η σύλληψη του έγινε με βάση εικασίας του 27χρονου ύποπτου-μάρτυρα, ο οποίος όπως αναφέρθηκε στο Δικαστήριο υπέθεσε ότι ήταν το πρόσωπο που συνομιλούσε με τον Σήφη.

 
Θέμα και για την Δικαστή 
 
Ο δικηγόρος του Αλέξη Μαυρομιχάλη, Άντρος Πελεκάνος, ζήτησε τα πρακτικά του Δικαστηρίου για να τα μελετήσει, ούτως ώστε να καταλήξει τους λόγους για τους οποίους θα ασκήσει έφεση.
 
Σύμφωνα με πληροφορίες, φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι η Δικαστής Χριστιάνα Παρπότα είναι η ίδια Δικαστής που εξέδωσε το ένταλμα σύλληψης εναντίον του Αλέξη Μαυρομιχάλη και εξέτασε το αίτημα της Αστυνομίας για έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης του.
 
Η υπεράσπιση ανέμενε την επιβεβαίωση μέσω των πρακτικών, καθώς πιθανόν να εγείρει θέμα στο Ανώτατο ως επιπρόσθετο λόγο έφεσης, αφού η ίδια η Δικαστής είχε ήδη αποφασίσει τόσο για το εύλογο όσο και για την αναγκαιότητα του διατάγματος προσωποκράτησης, αφότου προηγουμένως εξέδωσε το ένταλμα σύλληψης.

Σύμφωνα με απόφαση του ΕΔΑΔ «όταν ο Δικαστής που επιλαμβάνεται την έκδοση του εντάλματος σύλληψης, όπου ουσιαστικά το κριτήριο είναι η ύπαρξη εύλογης υπόνοιας διασύνδεσης του υπόπτου με ένα αδίκημα και η αναγκαιότητα αποστέρησης της ελευθερίας, δέχεται ότι υφίσταται, δεν πρέπει να επιλαμβάνεται στην προσωποκράτηση επί των ιδίων γεγονότων, γιατί είναι το ίδιο επίπεδο απόδειξης και τα ίδια επίδικα θέματα». Πρόκειται για απόφαση του ΕΔΑΔ 24/5/1989 όπου κρίθηκε ότι δεν υπήρχε φαινομενική αμεροληψία. 

Πηγή: reporter.com.cy- Της Ντίνας Κλεάνθους