Παραλίμνι: Έντεκα χρόνια χωρίς τον μεγάλο Φόρσο


*Του Μάριου Μακρόνησου

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΑΔΑΜΟΥ (ΦΟΡΣΟΣ)        

 23/12/1941 – 03/08/2010

ΘΕΣΗ:

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ

ΚΑΡΙΕΡΑ:

1965-1979 ΕΝΩΣΙΣ ΝΕΩΝ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ

Τόμοι ολόκληροι χρειάζονται για να αποτυπώσει κάποιος τη σχέση, την εξάρτηση που είχε εδώ και πέντε σχεδόν δεκαετίες το Σωματείο της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου με τον μακαριστό Φόρσο κι ο Φόρσος με το Σωματείο μας. Η Ένωση ήταν για μας ο Φόρσος κι ο Φόρσος ήταν η Ένωση. Ο Γιώργος ήταν αναμφισβήτητα και θα παραμείνει στην αιωνιότητα ως μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες/σημαίες της αγαπημένης μας ομάδας. Δεν υπάρχει κανένας ποδοσφαιράνθρωπος, ειδικά από τους παλιούς που δεν τον ήξερε. Είχε φίλους, που απέκτησε από το ποδόσφαιρο, από την Πάφο μέχρι και το Παραλίμνι.

Ήταν πάντοτε εκεί, στις χαρές και στις λύπες μαζί, όπως εύστοχα τραγουδούν στην κερκίδα τα παιδιά του Συνδέσμου Φιλάθλων, με τους λίγους, τους ελάχιστους ρομαντικούς που συνεχίζουν να έχουν την αγαπημένη μας ομάδα πάνω κι απ’ την ίδια τους την οικογένεια. Πάντοτε αψηφούσε τις δυσκολίες και με το μειλίχιο, κατευναστικό του χαμόγελο και το πηγαίο του χιούμορ έσβηνε εν τη γενέσει τους διαφορές και διαφωνίες που ζημιά μόνο θα έκαναν κι όχι καλό στην επίσημη αγαπημένη του αλλά κι όλων των Παραλιμνιτών ομάδα.

Το όνομα στην ταυτότητα του άγνωστο στη συντριπτική πλειοψηφία κι αυτών ακόμη των φίλων του. Έγραφε Γεώργιος Ευσταθίου Αδάμου. Κανένας από τους εκατοντάδες φίλους του που αποκόμισε από το ποδόσφαιρο δεν τον ήξερε μ’ αυτό το όνομα. Γιατί για μας αλλά και για όλη την ποδοσφαιρική Κύπρο δεν ήταν άλλος από τον Γιώργο τον ΦΟΡΣΟ, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα αθλητών/ποδοσφαιριστών που ανέδειξε ποτέ η Κύπρος και που είχε την «ατυχία» να γεννηθεί σε λάθος εποχή και σε λάθος τόπο…

Γεννημένος στο Παραλίμνι τον Δεκέμβρη του 1941 ο Φόρσος από μικρός ασχολήθηκε με τον κλασσικό αθλητισμό όπου και διέπρεψε μέχρι και τα 24 του χρόνια. Αγωνιζόμενος σε αγωνίσματα δρόμου ταχύτητας, και συγκεκριμένα στα 100, 200 και 400 μέτρα κέρδισε δεκάδες τοπικούς αλλά και Παγκύπριους αγώνες. Η μεγάλη του ταχύτητα ήταν αυτή που του έδωσε και το προσωνύμιο Φόρσος.

Το 1965 ξεκινά προπονήσεις με την αγαπημένη του ομάδα, την Ένωση Νέων Παραλιμνίου, έχοντας την τιμή να αγωνιστεί για πρώτη φορά ως δεξιός οπισθοφύλακας στον πρώτο επίσημο αγώνα της Ένωσης στο Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας της Κ.Ο.Π. στο εντός έδρας 2-2 με τον Ορφέα Λευκωσίας. Από τον αμέσως επόμενο αγώνα αγωνίζεται με επιτυχία στη θέση του λίμπερο, ρόλος που τον έκαμε πασίγνωστο σ’ ολόκληρη την ποδοσφαιρική Κύπρο.    

Ο Φόρσος έζησε μεγάλες στιγμές με τη φανέλα της Ένωσης αφού ήταν από τους βασικούς συντελεστές της ανόδου της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία το 1969, έλαβε μέρος στους τελικούς κυπέλλου του 1974 και του 1975 απέναντι σε Ομόνοια και Ανόρθωση και στους Ευρωπαϊκούς αγώνες του 1975 και του 1976 απέναντι στις Δυτικογερμανικές Ντούισμπουργκ και Κάισερσλαουτερν. Πικρό του παράπονο η μη κατάκτηση ενός τίτλου με την μεγάλη ομάδα των Πλούσκαλ και Κολοκούδια το πρώτο μισό της δεκαετίας του '70 μ’ αποκορύφωμα τον τελικό της ντροπής τον Ιούλιο του 1975.

Ο Φόρσος ήταν ο μεγαλύτερος ηλικιακά κι όχι μόνον παίκτης, της κατά τεκμήριον καλύτερης Ένωσης όλων των εποχών, της θρυλικής ομάδας του 1974-1975 κι από τους στυλοβάτες της καλύτερης την ίδια χρονιά άμυνας της Ευρώπης, αφού η ομάδα σύμβολο του Παραλιμνίου δέχθηκε μόνον 11 γκολ, με τους 17 σε σύνολο 26 αγώνων πρωταθλήματος να τελειώνουν με μηδέν παθητικό! 

Ο Φόρσος κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1979, ενώ το 1980 απέκτησε δίπλωμα προπονητή. Θήτευσε ως πρώτος προπονητής σε πολλές ομάδες όπως η αναπληρωματική και τα τσικό της Ένωσης, η Αγία Νάπα, η Δερύνεια, ο Ονήσιλλος κι η Ελπίδα Ξυλοφάγου.

Διετέλεσε επίσης έφορος ποδοσφαίρου του Σωματείου για αρκετές θητείες. Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι ο Φόρσος  συνέχιζε μέχρι τέλους να παρακολουθεί ανελλιπώς τους αγώνες της λατρεμένης του Ένωσης.

Αιωνία σου η μνήμη Ενωσίτη Γιώργο Φόρσο!



*Μάριος Μακρόνησος: Επί σειρά ετών αντιπρόεδρος της EΝΠ και ιδιοκτήτης της σελίδας Enosara Paralimni