Μήνας Μάρτιος και ένα ταξίδι στη χερσόνησο των Αγίων, σε κάνει να καταλάβεις πως η πανέμορφη Κύπρος δεν σταματά εκεί που κάποιοι αποφάσισαν να ορίσουν ως γραμμή αντιπαράταξης σηκώνοντας τα συρματομπλέγματα τους. Το κατεχόμενο τμήμα του νησιού μας, κρύβει απαράμιλλη ομορφιά. Χαμένες πατρίδες; Πατρίδες που διεκδικούμε με αποφασιστικότητα; Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Το AlphaNewsLive διένυσε από το Οδόφραγμα Αγίου Δομετίου, περισσότερα από 140 χιλιόμετρα για να φτάσει στο Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα.
Διαβάστε αυτούσιο το πολύ ωραίο θέμα της ιστοσελίδας AlphaNewsLive:
Μακρινό ταξίδι μεν, αλλά τα όσα συναντήσαμε μας έκαναν να εισηγηθούμε το οδοιπορικό μας, με όσα διαβάσατε στην πρώτη μας παράγραφο.
Το τοπίο σε μαγνητίζει με τον συνδυασμό του μπλε της θάλασσας και της καταπράσινης γης. Αν κοιτάξεις προσεκτικά, βλέπεις στο δρόμο σου παντού λευκά κυκλάμινα. Η Άνοιξη απλώνεται παντού και κάνει τον κάθε επισκέπτη να εύχεται πως μια μέρα η Άνοιξη θα έρθει οριστικά στο νησί και θα σπάσει τα δεσμά που το κρατούν μοιρασμένο για 45 χρόνια τώρα.
Τις πανέμορφες εικόνες της Άνοιξης αμαυρώνουν τα σημεία όμως που σου υπενθυμίζουν την κατοχή. Στον αυτοκινητόδρομο της κατεχόμενης Λευκωσίας-Αμμοχώστου θα συναντήσεις το στρατόπεδο των Μεχμετζίκ. Σε ένα λόφο στα αριστερά μας η επιγραφή "Κομάντο" κάνει νόημα πως οι Αττίλες είναι εκεί και προστατεύουν τα "λάφυρα" τους.
Το κατοχικό καθεστώς άλλαξε τα τοπωνύμια...ακόμα και αυτοί που έζησαν παιδιά στις κατεχόμενες πόλεις και χωριά, σήμερα ενδεχομένως να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τις τοποθεσίες.
Το μαγικό τοπίο, σε κάνει να θέλεις να σταματάς το ταξίδι σου.
Μια πινακίδα εστιατορίου, σου υπενθυμίζει ότι κάποιοι παρέμειναν ακόμα και μετά την εισβολή του 74 για να κρατήσουν την κυπριακή παράδοση ζωντανή. "Εστιατόριο Γιαννάκης", και στο εσωτερικό, 45 χρόνια σχεδόν υπό κατοχή, δεν λείπουν τα κυπριακά στοιχεία.
Λίγο πριν φτάσεις στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα μια εικόνα σου κόβει την ανάσα. Είναι η παραλία του Παχύαμμου, με τα κρυστάλλινα νερά της. Η Καρπασία είναι μαγική. Είναι το μοναδικό μέρος της Κύπρου όπου μπορείς να βλέπεις θάλασσα και από τις δύο πλευρές του δρόμου.
Είναι γνωστή ως η Χρυσή Αμμουδιά ή παραλία των χελώνων στην Καρπασία. Η πανέμορφη παραλία είναι προστατευόμενη από την UNESCO και δεν έχει μέχρι σήμερα αξιοποιηθεί τουριστικά.
Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στην άκρη της Κύπρου
Λίγα μέτρα πιο κάτω, κάνουν την εμφάνισή τους τα γαϊδουράκια που εδώ και χρόνια καλωσορίζουν με το δικό τους τρόπο τους επισκέπτες. Κάποια μάλιστα δεν διστάζουν να ακινητοποιήσουν το όχημά σου παραμένοντας εκεί πεισματικά μέχρι να ξαναπάρει το δρόμο του. Κάποια άλλα δε, είναι τόσο φιλικά, που δεν διστάζουν να σε πλησιάζουν σε απόσταση αναπνοής.
Αφού καταφέραμε να προσπεράσουμε τα χαριτωμένα τετράποδα, ένα πικρό συναίσθημα μας πλημμυρίζει και πάλι. Μια πινακίδα που αναγράφει "Πλατεία Μπιουλέντ Ετζεβίτ", (πρώην Προέδρος της Τουρκίας που άναψε το πράσινο φως για την Τουρκική εισβολή), βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από την ιστορική Μονή του Αποστόλου Ανδρέα.
Αφού χόρτασε το μάτι μας πράσινο και γαλάζιο, και πέρασαν δυο και πλέον ώρες, φτάνουμε στο ανατολικότερο άκρο της Κύπρου. Αυτό που συναντάμε μας μαγεύει εξίσου.
Απέναντί μας το ιστορικό μοναστήρι που κτίστηκε το 1867.
Ο Απόστολος Ανδρέας κινδύνευσε πριν λίγα χρόνια με κατάρρευση. Μετά από προσπάθειες και αντιπαραθέσεις για την αναστήλωσή του, έπεσαν οι υπογραφές μεταξύ της Εκκλησίας και του UNDP (Πρόγραμμα Ανάπτυξης ΗΕ) και άρχισαν οι εργασίες. Η πρώτη φάση αναστήλωσης παραδόθηκε τον Νοέμβριου του 2018 και απομένουν άλλες δυο, στον ιστορικό πυρήνα και στον περιβάλλοντα χώρο.
Παρά το πέρασμα δεκάδων χρόνων, η Μονή είναι εκεί και συνεχίζει να αποτελεί το σύμβολο της πίστης αρκετών γενεών Κυπρίων και χριστιανών ανά τον κόσμο.
Κάποιοι κάνουν το μακρινό ταξίδι για προσκύνημα και κάποιοι άλλοι για ένα τάμα.
Εκεί συναντήσαμε και τον Πάτερ Ζαχαρία. Καθόταν σιωπηλός, και με ένα χαμόγελο μας καλωσόρισε, όπως άλλωστε συνηθίζει με κάθε πιστό που φτάνει από κάθε άκρη της Κύπρου.
Η τοποθεσία της Μονής του Αποστόλου Ανδρέα, η παρθένα φύση που την περιβάλλει αλλά και η μεγάλη διαδρομή, σε κάνει απλά να νιώθεις .. δέος.
