Με το ερώτημα που έθεσε ακριβώς πριν ένα μήνα μιλώντας στην εκδήλωση μνήμης και τιμής που ήταν αφιερωμένη στον πατέρα της αλλά και στον Σολωμό Σολωμού, τοποθετείται στο σάλο των τελευταίων ημερών για τον 16χρονο που αφαίρεσε την τουρκική σημαία από ιστό σχολείου στην κατεχόμενη Λύση, η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ Σολωμού.«Αν ο πατέρας μου και ο Σολάκης πέθαιναν σήμερα, θα θεωρούνταν ήρωες; Ή θα κατηγορούνταν για σοβινισμό; Θα φώναζε κανείς για τη θυσία τους ή θα κατηγορούνταν ότι χαλούν το καλό κλίμα;», διερωτήθηκε στις 10 Αυγούστου η Αναστασιά Ισαάκ.

Σε ανακοίνωση της η Πρωτουβουλία Μνήμης σημειώνει πως στο Δημοτικό Σχολείο Λύσης συντελέστηκε την Κυριακή ένα θαύμα. «Ένας δεκαεξάρης, υπόλογος μονάχα προ δεκαετιών και πάντα παρόντα Γρηγόρη Αυξεντίου, έπεσε μέσα στη φωτιά κι έκανε πολύ περισσότερα από όσα περίμενε. Ενστικτωδώς και με συνείδηση αιώνων, βούτηξε στην αυλή του Δημοτικού, εκεί όπου ο Λυσιώτης υπαρχηγός μάθαινε τα πρώτα του γράμματα, και άρπαξε το σύμβολο της σκλαβιάς. Όπως προσπάθησε να το αρπάξει ο Σολωμός εκείνο τον Αύγουστο».

Και προσθέτει: «Όντας ερχόμενος από μακριά και απορρίπτοντας την «όποια λύση» για τη Λύση της γιαγιάς και του παππού, βαφτισμένος πρόσφυγας από γεννησιμιού του, ξέσπασε. Αδράττοντας τη μέρα και πράττοντας το αυτονόητο, έριξε χειροβομβίδα στη μιζέρια και στη μετριότητα των «φρονίμων» συνομήλικών του κι έτρεξε με το «κόκκινο πανί» της κατοχής και της βαρβαρότητας. Απολαμβάνοντας τη λευτεριά της συνείδησης και έχοντας στον νου του κάθε ιστορία άκουσε στα δεκαέξι του χρόνια, έπραξε το αυτονόητο».

Μάλιστα φέρνει σας παράδειγμα τους αγώνες άλλων λαών ή αγώνες άλλων εποχών που σήμερα τιμούμε. «Το αυτονόητο που θαυμάζουμε όταν πρόκειται για άλλους σκλαβωμένους λαούς. Για τον δεκαεξάρη που πολεμά για τη γη του στην Παλαιστίνη, για τον Κούρδο εικοσάρη που αντιστέκεται στον τουρκικό φασισμό, για κάθε άνθρωπο που υψώνει τη σημαία της αξιοπρέπειας. Κι άραγε, δεν θαυμάσαμε την ηρωική στιγμή του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα, όταν την 31η Μαΐου 1941 κατέβασαν τη ναζιστική σημαία που μάτωνε την Ακρόπολη;».

«Ως Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού εκφράζουμε την αναγκαιότητα να απλωθεί πέπλο προστασίας πάνω από τον 16χρονο. Η Κύπρος είναι ακόμα υπό τουρκική κατοχή και δεν διανύει καμιά περίοδο ειρήνης. Είναι αναγκαίο να πέσουν οι τουρκικές σημαίες, με πρώτη εκείνη που μαχαιρώνει τον Πενταδάκτυλό μας. Τούτο επέλεξε ο δεκαεξάχρονος Λυσιώτης: Μιας ώρας ελεύθερη ζωή. Και με τη μάγκικη πράξη του, που έφθασε από την Πάφο του 1953 και τη Δερύνεια του 1996, τον Παλληκαρίδη και τον Σολωμό, άναψε ξανά τη σπίθα της αξιοπρέπειας. Μέχρι χίλια λουλούδια να ανθίσουν, λοιπόν, ο δεκαεξάρης θα είναι μια απάντηση σε όσους υπέγραψαν ήδη την ήττα του κυπριακού Ελληνισμού», καταλήγει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ Σολωμού.