Ο κεντρικός αμυντικός της Σταντάρ Λιέγης αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους νεαρούς της Ανόρθωσης. Πάντα συνετός και προσγειωμένος, διατηρεί ένα ισχυρό δέσιμο με την «Κυρία» και τον κόσμο της

Αν υπάρχει ένας εν ενεργεία ποδοσφαιριστής που να μπορεί να εμπνεύσει με τη διαδρομή του την πιτσιρικαρία της Ανόρθωσης, αυτός είναι αναμφίβολα ο Κωνσταντίνος Λαΐφης. Ο διεθνής αμυντικός της Σταντάρ Λιέγης, έζησε στο ίδιο περιβάλλον, βίωσε στο πετσί του την αύρα των κυανόλευκων αποδυτηρίων, αισθάνθηκε το βάρος της φανέλας με τον φοίνικα, σε πολλές περιπτώσεις κατάπιε την… αδικία και την πορεία στις κακοτοπιές, αλλά στο τέλος, από την ίδια αφετηρία μπήκε σε περίλαμπρες λεωφόρους. Ενδεχομένως, μάλιστα, να «ταλαιπωρήθηκε» πολύ περισσότερο απ’ ό,τι σήμερα οι Μιχάλης Ιωάννου, Παναγιώτης Αρτυματάς, Κώστας Πηλέας και οι λοιποί «μικροί», στο «Αντώνης Παπαδόπουλος».

Σε συνέντευξή του στο «Larnaka Sports», ο Κωνσταντίνος Λαΐφης αναφέρθηκε στα δύσκολα χρόνια όταν πρωτοπήγε στην «Κυρία» και αισθανόταν «όπως νιώθουν όλοι οι Κύπριοι που είναι στις πρώτες ομάδες και κάνουν προπονήσεις, απλώς για να γεμίζουν το γήπεδο». Θυμήθηκε την τραυματική εμπειρία επί Ρόνι Λέβι, ο οποίος «με όλους τους Κυπρίους δεν τα πήγαινε καλά, δεν είχε επαφή μαζί μας, απλά μας φώναζε, έβγαζε τα νεύρα του πάνω μας», έφερε στη μνήμη του την αδικία να πληρώσει το μάρμαρο της συντριβής από την Γκέφλε (4-0) και να δοθεί δανεικός στην Αλκή, αλλά δεν το έβαλε κάτω.

«Νόμιζα ότι όλα τελείωσαν, ότι θα πήγαινα δανεικός και θα χαθώ και δεν θα με ψάξουν ξανά. Απογοητεύτηκα πάρα πολύ, όμως φάνηκε ότι μου βγήκε σε καλό», ανέφερε για την περίοδο του δανεισμού του ο Κωνσταντίνος  Λαΐφης, ο οποίος στάθηκε στα πόδια του, πήρε ευκαιρίες από τον Κωστένογλου και στη συνέχεια με προπονητή τον Αντρέ Πάους, εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στην Κύπρο. Και σήμερα απολαμβάνει το επάγγελμά του, στη χώρα που είναι το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης!

Κι επειδή πάντα ήταν συνετός και προσγειωμένος διατηρεί ένα ισχυρό δέσιμο με την Ανόρθωση και τον κόσμο της. «Δέχτηκα πολλή αγάπη από τον κόσμο της Ανόρθωσης, με στήριζαν συνέχεια, μου φώναζαν στο γήπεδο και ήταν πολύ ωραίο το συναίσθημα αυτό, όπως και τα τελευταία δύο μου χρόνια. Ο κόσμος της Ανόρθωσης είναι παθιασμένος με την ομάδα του και είναι απίστευτος. Κι εγώ αγάπησα πολύ την ομάδα από τον κόσμο της». Κι επειδή η Ανόρθωση ήταν το εφαλτήριο στην καριέρα του, θα ήθελε μία μέρα να επιστρέψει: «Σίγουρα θα ήθελα ξανά να φορέσω τη φανέλα της Ανόρθωσης και να κερδίσω κάποιο τίτλο. Δεν μπορείς όμως να ξέρεις πώς θα τα φέρει η ζωή. Μακάρι να είμαστε καλά, να έχουμε την υγεία μας και θα το δούμε όταν και αν έρθει η ώρα».

ΠΗΓΗ: Goalnews