Κηδεύτηκαν τα λείψανα των προσφάτως αναγνωρισθέντων Χριστόδουλου Λαουτάρη και Αντώνη Παπαγεωργίου στον Ιερό Ναό Αποστόλου Πέτρου και Παύλου στο Αυγόρου.

Την ίδια ώρα τελέστηκε η κηδεία των πεσόντων κατά την τουρκική εισβολή, με τον Υπουργό Άμυνας Χαράλαμπο Πετρίδη να εκφωνεί τον επικήδειο λόγο και να στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας για λύση του κυπριακού.

 Αυτούσιος ο Επικήδειος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Χαράλαμπου Πετρίδη

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, στον ιερό ναό Αποστόλου Πέτρου και Παύλου στην αγαπητή κοινότητα του Αυγόρου, για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε σε δύο ακόμα ηρωικά παλληκάρια της τουρκικής εισβολής. Τον Χριστόδουλο Λαουτάρη και τον Αντώνη Παπαγεωργίου, τα οστά των οποίων αναγνωρίσθηκαν με τη μέθοδο του DNA, στο πλαίσιο της ανεύρεσης και ταυτοποίησης οστών από τη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους.

Στεκόμαστε με βαθύτατο σεβασμό απέναντι στα ιερά τους λείψανα και σε λίγο θα τους συνοδεύσουμε με τιμές και στεφάνια δόξας στην τελευταία τους κατοικία, όπως αξίζει σε κάθε ήρωα που πρόσφερε τη ζωή του για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Η Κυπριακή Πολιτεία καταθέτει σήμερα την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση στον Χριστόδουλο και τον Αντώνη, που τήρησαν τον όρκο τους στο έπακρο για την υπεράσπιση της πατρίδας μας. 

Οι ήρωες που τιμούμε σήμερα είναι παιδιά του Αυγόρου, άνθρωποι απλοί, παιδιά του μεροκάματου και του καθημερινού μόχθου.

Ο Χριστόδουλος Λαουτάρης ήταν άγαμος και διέμενε μαζί με την οικογένειά του. Ο Αντώνης Παπαγεωργίου ήταν παντρεμένος με τη Δεσπούλλα και πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, του Τάσου και του Δημήτρη.

Υπηρέτησαν τη θητεία τους στο Υγειονομικό της Εθνικής Φρουράς. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου του 1974, μετά τη γενική επιστράτευση, κατατάχθηκαν ως έφεδροι στο πλησιέστερο στρατόπεδο όπου έδρευε τμήμα υγειονομικού, στο Δυόμιση Μίλι της Αμμοχώστου.

Αυθημερόν επιβιβάστηκαν σε όχημα προκειμένου να μεταφερθούν στη μονάδα τους στο στρατόπεδο BMH της Λευκωσίας. Η διαδρομή προς τη Λευκωσία αποδείχθηκε εξαιρετικά επικίνδυνη, αφού δέχθηκαν επανειλημμένως πυρά από την τουρκική αεροπορία, τόσο στο χωριό Γαϊδούρας όσο και στο Έξω Μετόχι και στο Τραχώνι Κυθρέας. 

Οι συνεχείς αεροπορικές επιθέσεις των Τούρκων τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το όχημα και πεζοί να αναζητήσουν να παρουσιαστούν στο πλησιέστερο στρατόπεδο που ήταν το 306 Τάγμα Επιστράτευσης, στο Νέο Χωριό Κυθρέας.

Η εν λόγω Μονάδα είχε διαταχθεί να μεταβεί και να ενισχύσει τα τμήματα πρώτης γραμμής που αντιμετώπιζαν την τουρκική απόβαση και έτσι μεταφέρθηκε στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας για την αναχαίτηση της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων, που είχαν αποβιβαστεί στις ακτές του Πέντε Μίλι και της Γλυκιώτισσας.

Το διήμερο 20 με 22 Ιουλίου οι Τούρκοι επιδρομείς επιτέθηκαν με σφοδρότητα εναντίων των τμημάτων της Εθνικής Φρουράς, χρησιμοποιώντας μεγάλο αριθμό αρμάτων με την υποστήριξη της πολεμικής αεροπορίας και του ναυτικού.

Η αντίσταση των αμυνόμενων δυνάμεων δεν άντεξε στις αδιάκοπες επιθέσεις και τον όγκο πυρών του τουρκικού στρατού και γι’ αυτό στις 22 Ιουλίου το 306 ΤΕ έλαβε οδηγίες  να απαγκιστρωθεί και να ανασυγκροτηθεί στην περιοχή του Μπέλλα-Παϊς.

Τα δύο παλικάρια μαζί με άλλους έφεδρους, φαίνεται πως ακολούθησαν το δρομολόγιο προς Μπέλλα-Παϊς μέσω του τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος, όπου εκεί δέχθηκαν πυρά από τουρκική ενέδρα.

Από κει και έπειτα η τύχη των παλληκαριών αγνοείτο για να εντοπιστούν πρόσφατα σε περιοχή έξω από το χωριό Τέμπλος, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφής λειψάνων και αναγνώρισής τους από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων.

Η ανακοίνωση της ανεύρεσης των λειψάνων στις οικογένειές τους έγινε σε κλίμα βαθιάς θλίψης και ανείπωτου πόνου αφού κάθε έστω και αμυδρή ελπίδα έσβησε για πάντα. Μετά από τόσα χρόνια αναμονής έφτασε η ώρα όλοι οι συγγενείς και φίλοι να τελέσουν μια αξιοπρεπή κηδεία για να κατευοδώσουν τον δικό τους άνθρωπο.

Κυρίες και κύριοι,

Όλοι μας έχουμε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από πρότυπα ανιδιοτέλειας,  αρετής και ηρωισμού. Για να δεχτούμε τα διδάγματα της σημερινής ημέρας και να ενστερνιστούμε το παράδειγμα του Λαουτάρη και του Παπαγεωργίου και των άλλων παλικαριών που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας.

Έχοντας κατά νου το χρέος προς τους ήρωές μας, συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Γνωρίζουμε ότι η θυσία τους θα δικαιωθεί μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού, με την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Σαράντα επτά χρόνια από το πραξικόπημα και την εισβολή, ο Αττίλας συνεχίζει να κατέχει το βόρειο τμήμα της πατρίδας μας. Οι πρόσφυγες εξακολουθούν να στερούνται του δικαιώματος επιστροφής. Αδιευκρίνιστη παραμένει η τύχη πολλών άλλων αγνοουμένων μας. Οι εγκλωβισμένοι συνεχίζουν πεισματικά τον αγώνα επιβίωσής τους, στην πατρική αλλά κατεχόμενη γη, μέσα σε αντίξοες συνθήκες.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η κυβέρνηση, με βαριά αίσθηση της ιστορικής ευθύνης, εργάζονται προς κάθε κατεύθυνση για να ανατρέψουν τα δεδομένα της εισβολής και της κατοχής. Για τη διάνοιξη του δρόμου που οδηγεί στην επανένωση της πατρίδας μας σε συνθήκες ελευθερίας, ασφάλειας, ειρήνης, ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας για όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού μας, μακριά από αναχρονιστικά συστήματα εγγυήσεων και ξένες κηδεμονίες.

Εργαζόμαστε συστηματικά και είμαστε έτοιμοι για την επανέναρξη των συνομιλιών με στόχο την επίτευξη μιας λύσης, η οποία δεν θα παραγνωρίζει τις διεκδικήσεις και ανησυχίες του Κυπριακού Ελληνισμού και η οποία θα οδηγήσει στην πλήρη απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα και στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια λύση που θα βασίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στις αρχές του διεθνούς δικαίου.

Η πολύ δύσκολη περίοδος που διανύουμε εξαιτίας της πανδημίας, αλλά και των εντεινόμενων τουρκικών προκλήσεων, απαιτεί όσο ποτέ άλλοτε εθνική ενότητα και συνεννόηση, σκληρή δουλειά και κοινή εθνική προσπάθεια. Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Έχουμε πλήρη συνείδηση των κινδύνων αλλά και του ιστορικού μας χρέους. Η ιστορία θα μας κρίνει απ’ αυτό που θα κληροδοτήσουμε στις μέλλουσες γενιές.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας  δύο άξιων τέκνων της ηρωομάνας γης του Αυγόρου.

Περήφανοι θα πρέπει να αισθάνονται οι συγγενείς των δύο παλικαριών, στους οποίους εκφράζω τη συμπάθεια αλλά και το θαυμασμό μου, για τα τόσα πολλά χρόνια υπομονής και μαρτυρικής καρτερικότητας που επέδειξαν, μέχρι να μάθουν για την τύχη του δικού τους ανθρώπου.

Αποχαιρετούμε λοιπόν τον Χριστόδουλο και τον Αντώνη και τιμούμε με ευγνωμοσύνη και σεβασμό τη μνήμη τους. Αναγνωρίζουμε ότι απέναντι τους έχουμε ένα ανεκπλήρωτο χρέος και θα παλέψουμε για να το εκπληρώσουμε.

Δεν θα πάψουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε μέχρι να ανατείλει ο ήλιος της ελευθερίας, της ειρήνης και της ασφάλειας σε τούτο τον πολύπαθο τόπο.

Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.