Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Κκαράς: Λόγια ψυχής για τον κορονωϊό, τους ανθρώπους και το εμβόλιο


Σε μια μακροσκελή ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Καρράς περιγράφει την εμπειρία του με τον κορωνοϊό, εκφράζει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του σε όσους του στάθηκαν και μεταφέρει το μάθημα που πήρε από όσους προχώρησαν σε πικρόχολα σχόλια, χωρίς όμως να κρατεί κακία απέναντί τους. 

Διαβάστε αυτούσια την ανάρτηση:

"Η εμπειρία μου από τη νόσο Covid-19 (κορωνοϊός).

Δόξα τω Θεώ είμαστε καλά! Η Παναγία μας η Παναγιώτισσα ήταν η κραταιά σκέπη μας! Με το Λάζαρε δεύρο έξω, εξέρχομαι και εγώ! Ό,τι επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας είναι καλοδεχούμενο και έχει τον λόγο του. Στην ανάρτηση αυτή θα πω λίγα συμπεράσματα από την εμπειρία μου ως ασθενής με κορωνοϊό. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Οι διαφωνούντες με αυτά που γράφω παρακαλώ να κρατήσουν την άποψή τους για τον εαυτό τους ή να την γράψουν σε δική τους ανάρτηση. Δεν τους στερεί κανείς αυτό το δικαίωμα!

Με τη βοήθεια του Θεού και την ιατρική επίβλεψη και καθοδήγηση της προσωπικής μου ιατρού Maria G. Adamou Tantele , την οποία ευγνωμονώ, πέρασα με σχετικά ήπια, αλλά όχι ανώδυνα συμπτώματα τη νόσο. Η εμπειρία μου αυτή με δίδαξε αρκετά πράγματα. Μοιράζομαι μαζί σας μερικά:

1ον. Ένιωσα και βίωσα αληθινά τον πόνο, την θλίψη και την ψυχική κατάπτωση των ασθενών αδελφών μου και των συγγενών τους. Δεν αρκούσε ο πόνος ο σωματικός, υπήρχε και ο ψυχικός πόνος, προερχόμενος από τα «κουτσομπολιά», τις «κακές τις γλώσσες», τα «χείλη τα δόλια» τα άγευστα πόνου και αγάπης! «Δεν τηρούσαν μέτρα...», «δεν πρόσεχαν...», «την έπαθαν...», «γιατί κυκλοφορούσαν...» και άλλα παρόμοια. Λες και οι ίδιοι έμειναν διαπαντός εσώκλειστοι! Πόνος σωματικός λοιπόν από τη νόσο και ψυχικός από τη γλώσσα κάποιων...

2ον. Ξεκαθάρισα τους αληθινούς φίλους μου! Ο Χριστός ονόμασε τους Μαθητές του φίλους του και το ερμήνευσε: «υμείς δε εστέ οι διαμεμενηκότες μετ´ εμού εν τοις πειρασμοίς μου» (Λουκ.22,28). Εσείς δηλαδή είστε οι φίλοι μου γιατί μείνατε κοντά μου στις δοκιμασίες μου. Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται! Δόξα τω Θεώ διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι έχω πολλούς! Αμέτρητα τηλεφωνήματα και μηνύματα, είτε απευθείας σ´ εμένα είτε στους δικούς μου γεμάτα αγάπη και συγκίνηση. Όλοι με αγωνία αν είμαι καλά. Αν χρειάζομαι κάποια βοήθεια και εξυπηρέτηση, είτε από υπεραγορά ή φαρμακείο, είτε φαγητό ή όποια άλλη ανάγκη. Όλοι έστελναν αγάπη, ενδιαφέρον, ευχές, προσευχές, χαρούμενα πράγματα... Άλλοι έρχονταν να φέρουν φαγητό, καφέ, γλυκό... Μικρά θα πει κανείς. Ναι μικρά αλλά πολύ παρήγορα την ώρα της θλίψης! Και εγώ διερωτόμουν: τι καλό έκανα εγώ γι αυτούς; Τίποτα...! Το όρισε και πάλι ο Χριστός: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιω.13,35). Δηλαδή έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε δικοί μου μαθητές, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο. Ο Θεός να τους δίνει όλα τα καλά!

3ον. Υπήρξαν και αυτοί (οι λίγοι διευκρινίζω) που δεν αρκέστηκαν μόνο στην αδιαφορία (κατανοητή στάση ως ένα βαθμό). Προχώρησαν πιο πέρα, σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό τους! Έφταναν στα αυτιά μου «κουτσομπολιά» και πικρόχολα σχόλια και ενίοτε λεκτικές επιθέσεις σε ανθρώπους δικούς μου. Λες και ήμασταν οι αίτιοι του κακού, ή οι «λεπροί» κάποιων άλλων εποχών που έπρεπε να απομονωθούμε και σωματικά και ψυχικά. Οι επιθέσεις αυτές μου θύμισαν σαν μια μικρή πικρή γεύση τους εμπαιγμούς του Χριστού πάνω στον Σταυρό! Ένα είδος κανιβαλισμού! Είναι πολύ δύσκολο και επώδυνο την ώρα που εσύ αγωνιάς για τους δικούς σου ανθρώπους, να μην έγινες εσύ η αιτία να νοσήσουν και αυτοί, να τα ακούεις όλα αυτά. Πολλές φορές θα το έπραξα και εγώ αυτό με κάποιο τρόπο, τώρα όμως καταλαβαίνω τι σημαίνει. Τα λόγια είναι ρομφαία δίστομος στην καρδιά του ανθρώπου που βρίσκεται στην όποια ακούσια ή εκούσια δυσκολία. Έμαθα ότι πρέπει να προσέχω πολύ τι εξέρχεται από το στόμα μου! Νάναι καλά και οι άνθρωποι αυτοί...

4ον. Έμαθα επιτέλους στην πράξη τι είναι αυτός ο περιλάλητος κορωνοϊός. Ε λοιπόν ο κορωνοϊός δεν είναι «ένα τίποτα», ούτε «μια απλή γριπούλα» όπως κάποιοι επιπόλαια και εγκληματικά διαδίδουν. Ο κορωνοϊός είναι μια νόσος που τσακκίζει κόκκαλα! Όσο ήπια και να το περνάς είναι φοβερά επώδυνο και δύσκολο. Προσωπικά τα 2-3 πιο δύσκολα βράδια πίστεψα ότι έφτασε το τέλος... Και σκέφτομαι: τι να πουν όσοι χρειάζονται νοσηλείες, εντατικές, διασωληνώσεις; Πόσος ψυχοσωματικός πόνος; Χριστέ μου! Και αυτοί που φεύγουν χωρίς να έχουν ένα δικό τους άνθρωπο κοντά τους; Φοβερό πράγμα... Ο Θεός να φυλάει!

5ον. Δεν υπήρξα ποτέ αρνητής του ιού και των μέτρων πρόληψής του. Τώρα το πιστοποιώ και εκ πείρας! Επίσης δεν είχα ποτέ «αμφιβολίες» ή «φοβίες» για την ανάγκη του εμβολίου. Τώρα έλαβα και την τελευταία επιβεβαίωση. Το εμβόλιο είναι η μόνη λύση στο πρόβλημα και να το καταλάβουμε όλοι μας! Τα ψευτοδιλήμματα και οι εκφοβισμοί θα καταλήξουν να γίνουν Έγκλημα κατά της κοινωνίας μας! Να μην φοβόμαστε το εμβόλιο. Κανένας σατανάς δεν μπαίνει μέσα μας με ένα εμβόλιο. Ο Θεός μας δεν μας «ξεπουλά» ούτε ζυγίζει την πίστη μας με ένα εμβόλιο! Ο σατανάς εισέρχεται μέσα μας μόνο όταν εκθρονίσουμε από την ψυχή μας τον Χριστό και θρονιάσουμε στη θέση του την κακία! Χωρίς άλλη σκέψη να προχωρήσουμε όλοι στον εμβολιασμό μας. Αυτό σημαίνει στην πράξη, αγάπη και προστασία στον εαυτό μας, στους δικούς μας και στον κάθε συνάνθρωπό μας! 

Αύριο Κυριακή των Βαΐων ανοίγει μπροστά μας η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, έστω με τα μέτρα... Ο Χριστός πόνεσε πάνω στον Σταυρό, ας πονέσουμε και εμείς. Να είμαστε όμως βέβαιοι ότι τον πόνο και την θλίψη μας θα διαδεχτεί η Αναστάσιμη χαρά! 

Καλό Πάσχα! Καλή Ανάσταση!"