Το πείσμα για το δίκαιο του 82χρονου χειροπράκτη Ντίνου Ραμόν και η νομική ευρηματικότητα του Αχιλλέα Δημητριάδη, φέρνουν την Τουρκία με την πλάτη στο τοίχο σε σχέση με την άρνησή της να καταβάλει τις αποζημιώσεις που έχει επιδικάσει το ΕΔΑΔ σε Ελληνοκύπριους πρόσφυγες. 

Με διάταγμα κυπριακού δικαστηρίου ανά χείρας προσφεύγουν στον ΔΕΕ (Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης) και ζητούν άδεια επίδοσης για κατάσχεση ποσού 585.518,74 ευρώ από τα κονδύλια που διαθέτει η ΕΕ ως βοήθεια προς την Τουρκία. Το ΕΔΑΔ το 2010, στο πλαίσιο της ομαδικής προσφυγής στην υπόθεση Ξενίδη – Αρέστη, είχε επιδικάσει στον δρα Ντίνο Ραμόν αποζημίωση 450.000 ευρώ + 8.000 ευρώ + τόκους για απώλεια χρήσης της ακίνητης περιουσίας του στο Μπογάζι. Με διάφορα τερτίπια η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν έχει πληρώσει ούτε ένα σεντ, έχοντας μετατοπίσει το βάρος της άσκησης πίεσης, ώστε να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της, στο Συμβούλιο Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο είναι πολιτικό όργανο.

Νομική ντρίπλα
Ο δικηγόρος Αχιλλέας Δημητριάδης, τον περασμένο Ιούνιο κατάφερε να εξασφαλίσει από το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου προσωρινό διάταγμα μεσεγγύησης, που δίνει τη δυνατότητα να απαιτήσει την αποζημίωση της Τουρκίας προς τον Ντίνο Ραμόν, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατάσχοντας μέρος των κονδυλίων που αφορούν βοήθεια στην Άγκυρα.

Αυτό που απομένει είναι η απόφαση του ΔΕΕ για παραμερισμό της ασυλίας που απολαμβάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να καταβληθεί η αποζημίωση στον δρα Ραμόν. Οι πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος είναι σημαντικές και η απόφαση αναμένεται να δημιουργήσει νέα δεδομένα σε σχέση με τη διεκδίκηση αποζημιώσεων από Ελληνοκύπριους πρόσφυγες.

Ψαλίδισμα στης προενταξιακής βοήθειας
Από τα στοιχεία που κατέθεσε ο Αχιλλέας Δημητριάδης στο δικαστήριο, προκύπτει πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει αποφασίσει να διαθέσει ποσό περίπου 4,5 δις ως προενταξιακή βοήθεια στην Τουρκία. Από αυτά, τα 625 εκατομμύρια προορίζονται για την προάσπιση και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κράτος δικαίου. Θα ήταν παράδοξο λοιπόν η Τουρκία να λαμβάνει βοήθεια για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ταυτόχρονα να παραβιάζει τα δικαιώματα πολιτών της ΕΕ αρνούμενη να συμμορφωθεί με δικαστική απόφαση. Με αυτό το σκεπτικό διεκδικείται η αποκοπή 585.000 ευρώ από το κονδύλι προς την Τουρκία για αποζημίωση του δρος Ραμόν. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ήδη έχει αποκοπεί ποσό 70 εκατ. ευρώ λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην Τουρκία σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η υπόθεση δρος Ραμόν αποτελεί «πιλότο» για πολλές ακόμα υποθέσεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έχοντας σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις για χώρες που λαμβάνουν βοήθεια από την ΕΕ και δεν συμμορφώνονται με αποφάσεις δικαστηρίων.

Ο Αχιλλέας Δημητριάδης με δηλώσεις του στον «Π» έκανε αναφορά σε τέσσερα επίπεδα ανάλυσης της υπόθεσης Ραμόν. Το πρώτο είναι το ατομικό επίπεδο που αφορά προσωπικά τον Ντίνο Ραμόν και την αποζημίωση που διεκδικεί. Το δεύτερο επίπεδο αφορά την ίδια τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ με επιπτώσεις που προκύπτουν από τη στάση της. Το τρίτο επίπεδο αφορά την ίδια την ΕΕ η οποία οφείλει να ακολουθεί τους κανόνες δικαιοσύνης και διαφάνειας. Το τέταρτο επίπεδο είναι ευρύτερο και αφορά όλες τις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης και τους πολίτες τους που διεκδικούν την εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων παρόμοιας φύσης. Σαφώς και αυτή η πτυχή επηρεάζει θετικά και όλους τους Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες περιουσιών στα κατεχόμενα.

Έκλεψαν τους κόπους του
Ο δρ.Ντίνος Ραμόν είναι χειροπράκτης με περγαμηνές. Σήμερα, αν και 82 ετών, συνεχίζει να εργάζεται και να διεκδικεί. Πριν από έναν μήνα, στις 15 Αυγούστου, ο αρθρογράφος του «Π» Σενέρ Λεβέντ είχε γράψει για τον δρα Ραμόν: «Είχε κτίσει ένα μεγάλο κέντρο αποκατάστασης και θεραπείας πολύ κοντά στο Μπογάζι της Αμμοχώστου. Σε ένα ύψωμα πίσω από το τωρινό ξενοδοχείο Μπογάζ. Είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η οικοδομή. Απέμενε ένας μήνας μέχρι να τελειώσει. Θα ήταν το πρώτο μεγάλο χειροπρακτικό κέντρο στην Ευρώπη. Ο Ραμόν ήταν γιατρός με διεθνή φήμη. Και ήταν μόλις 37 χρόνων το 1974. Ένας ιδεαλιστής νέος προσηλωμένος στο επάγγελμά του. Αυτό το έργο κόπηκε ξαφνικά. Όταν κατέλαβε και την Αμμόχωστο ο τουρκικός στρατός, έχασε το νοσοκομείο του ο Ραμόν. Όπως οι άλλες περιουσίες-λάφυρα, έτσι και το νοσοκομείο που είχε κτίσει με πολλές ελπίδες και τον ιδρώτα του προσώπου του ο Ραμόν μπήκε σε μια σακούλα και δόθηκε σε κάποιον άλλον. Σε ποιον; Στον Ισμαΐλ Τσετίν που ασχολείτο με τον τουρισμό. Χρεωκόπησε κατά τη δεκαετία του 2000.

Το 2013 εκδόθηκε διάταγμα εκκένωσης για το ξενοδοχείο, που είχε σταματήσει τη λειτουργία του το 2003. Και το ξενοδοχείο εκκενώθηκε. Αυτή τη στιγμή είναι έρημο, εγκαταλελειμμένο. Ένας σκουπιδότοπος. Η μοίρα του είναι ίδια με την τύχη πολλών αξιόλογων εγκαταστάσεων που πέρασαν στα χέρια των Τούρκων ως πλιάτσικο από τους Ελληνοκύπριους».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα επισκέπτονται τον Ντίνο Ραμόν πολλοί Τουρκοκύπριοι για σκοπούς αποκατάστασης, καθώς οι μέθοδοί του θεωρούνται πρωτοποριακές και αναγνωρίζονται διεθνώς.

ΠΗΓΗ:ΠΟΛΙΤΗΣ