Η Μαργαρίτα γεννήθηκε με μαιευτική παράλυση στο αριστερό χέρι - Ξεδιπλώνει το ταλέντο της στην Offsite

ΘΕΜΑ: OFFSITE.COM.CY

Είναι δασκάλα, ζωγράφος και μια γυναίκα που έχει κάνει τον πόνο, «φίλο» της. 

Η Μαργαρίτα Μαρτή γεννήθηκε με μαιευτική παράλυση στο αριστερό χέρι και λόγω μεταλλικού εμφυτεύματος αντιμετωπίζει διάφορες δυσκολίες στην καθημερινότητα της.

Αυτό φυσικά, δεν την εμπόδισε να ακολουθήσει το επάγγελμα της δασκάλας ενώ ασχολείται με τη ζωγραφική και έχει στο ενεργητικό της τη συγγραφή ενός ξεχωριστού παραμυθιού με τίτλο «Είναι εντάξει να είσαι διαφορετικός».

Τον περασμένο Μάρτιο, παρουσίασε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Δημοτικό Μουσείο Θάλασσα Αγίας Νάπας, με θέμα, «Η απόδραση του Πινολίνο…»

Η Μαργαρίτα «ξεδιπλώνει» τον εαυτό της στην Offsite. 

Πώς συνδυάζεις την ιδιότητα της διδασκαλίας με την ζωγραφική;

Δεν ξέρω κατά πόσο θα είχε σημασία αυτό αν δεν ήμουν δασκάλα, αλλά υπάρχει μια παιδικότητα στους πίνακες και φυσικά η έντονη επιρροή από τα παραμύθια.

Από τη διδασκαλία της τέχνης συνήθως επιλέγω να διδάξω καλλιτέχνες με έντονες γραμμές χρώματα και πολύχρωμα μοτίβα.

Ένα πολύ καλό παράδειγμα αποτελεί η τέχνη του Βραζιλιάνου Romero Britto αλλά και τα προσωποποιημένα χαρωπά κτίρια του James Rizzi.

Επίσης συμβάλει και το ότι θέλω δεν θέλω, τα παιδιά μου βγάζουν τη δική μου παιδικότητα.

Θεωρώ ότι είναι ευτυχία στη τη ζωή να νιώθεις σαν παιδί και να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή, γιατί αλλιώς η ρουτίνα θα σε πνίξει.    

Όπως μου έχεις πει η καθημερινότητα σου είναι αρκετά δύσκολη λόγω ενός θέματος που έχεις εκ γενετής. 

Έχω γεννηθεί με μαιευτική παράλυση στο αριστερό χέρι.

Αυτό με ώθησε στο να χρησιμοποιώ σε υπερβολικό βαθμό το δεξί μου χέρι.

Αυτό είχε και τα καλά του και τα κακά του, γιατί από μικρή επιδίωκα να κάνω πράγματα στα οποία είμαι καλή και να αποφεύγω να ασχοληθώ με αντικείμενα στα οποία είχα αδυναμίες κι έπρεπε να βελτιωθώ όπως η γυμναστική.

Παράλληλα, η κακή συνήθεια να αποφεύγω να χρησιμοποιώ το αριστερό χέρι συνέβαλε ώστε από μικρή να αναπτύξω σοβαρής μορφής σκολίωση για την οποία έπρεπε να υποβληθώ σε εγχείρηση στην Αμερική. (Είχα υποβληθεί σε επέμβαση και για το χέρι, όταν ήμουν παιδί αλλά χωρίς αποτέλεσμα).

Ο πόνος αποτελεί μέρος της καθημερινότητας, (λόγω και του μεταλλικού εμφυτεύματος) ιδιαίτερα όσο μεγαλώνεις γι’ αυτό πλέον και πολλές από τις αποφάσεις μου είναι προληπτικές.

Αφορούν στο τι πρέπει να κάνω για να αποφύγω τον πόνο.

Έχω μειώσει δραματικά τις ώρες ζωγραφικής μιας και δυστυχώς η ακινησία αυξάνει τον πόνο.

Οι μεγάλοι μου πίνακες έγιναν με πολλή θυσία, μιας κι έπρεπε να κάθομαι ατελείωτες ώρες για να τους ολοκληρώσω μπροστά από το καβαλέτο.

Παρ’ όλα αυτά, επειδή ήθελα τόσο πολύ να δω τελειωμένους του πίνακες, συνέχιζα.

Πλέον ασχολούμαι με πιο μικρά και πιο απλά έργα.

Με τι καταπιάνεσαι στα έργα σου;

Εξαρτάται. Η αδυναμία μου είναι να φτιάχνω αιθέριες γυναικείες φιγούρες.

Ωστόσο μπορώ να καταπιαστώ με ποικιλία θεμάτων, ανάλογα με τη φάση στην οποία βρίσκομαι.

Από τα φθαρμένα ξύλα στην πλώρη ενός καραβιού στα στριφογυριστά σκαλίσματα ενός χρυσού πλαισίου.

Επίσης χρησιμοποιώ τοπικά στοιχεία όπως ανεμόμυλους κι εκκλησίες και τα αποδίδω με ένα πιο παιδικό τρόπο.

Χαρακτηριστική είναι και η εμφάνιση μυθολογικών όντων αλλά και κτιρίων από διάφορες εποχές.

Σμίγω πολλά στοιχεία μαζί σαν να δημιουργώ ένα όνειρο όπου φαίνεται ότι η λογική δεν έχει θέση.

Ωστόσο μέσα από σύνδεση των σκηνών υπάρχει ένα κυρίαρχο θέμα που άλλοτε είναι η διαφυγή άλλοτε η αφθονία και πάει λέγοντας. Δε θέλω να περιορίζομαι. 

Από πού αντλείς την έμπνευση σου;

Από πολλές πηγές. Αν και πάντα ασχολούμουν με την τέχνη, μου τράβηξε το ενδιαφέρον από νωρίς το κίνημα του ποπ σουρεαλισμού.

Είναι ένα κίνημα που αντλεί δημοφιλή στοιχεία από την κουλτούρα του street art και των comics.

Εννοείται ότι πήρα στοιχεία από την ελληνική μυθολογία μιας και είναι κάτι που αγαπούσα από παιδί.

Έμπνευση αποτελούν και οι ήρωες από τα παραμύθια, οι ταινίες αλλά και το γοτθικό στοιχείο.

Μου αρέσουν οι ταινίες του Tim Burton επειδή είναι απόκοσμες… περίεργες.

Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε μια εποχή που μπορούμε εύκολα να ταξιδέψουμε στο παρελθόν μέσα από ταινίες και από το διαδίκτυο.

Πόσο εύκολα αλλάζει ο χρόνος, πόσοι άνθρωποι περπάτησαν κι έζησαν σε αυτή τη γη, κτίρια γκρεμίστηκαν μόνο για να χτιστούν στη θέση τους καινούρια πιο ψηλά.

Αυτό για μένα είναι το θαύμα της αέναης κίνησης που μέχρι τώρα μόνο ένας αθάνατος και η ίδια η φύση θα μπορούσε να το ζήσει. 

Η εναλλαγή από την αρχαιότητα, στον μεσαίωνα, στο σήμερα είναι χαρακτηριστική στα έργα μου.

Έχεις γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον παραμύθι. Πώς το εμπνεύστηκες, ποιο είναι το θέμα του και ποιο είναι το μήνυμα που θέλησες να στείλεις;

Λοιπόν, το παραμύθι «Είναι εντάξει να είσαι διαφορετικός»  αποτελεί την πρώτη μου συγγραφική απόπειρα που έγινε με τη στήριξη και εικονογράφηση από την καλή μου φίλη Αντιγόνη Αδάμου.

Ήθελα να περάσω από τη διαδικασία έκδοσης ενός παραμυθιού τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά και το είδα και σαν ένα πείραμα.

Ο ένας λόγος που με ώθησε σε αυτό είναι η ευαισθησία που έχουν αρκετά παιδιά.

Το έγραψα έχοντας στο μυαλό παιδιά που δεν είναι όπως στα υπόλοιπα και που νιώθουν άσχημα γι’ αυτό.

Το έγραψα έχοντας υπόψη τους γονείς τους.

Το βιβλίο απλά θυμίζει ότι είναι εντάξει. Πολλές φορές περνούμε από μια φάση άρνησης, ενός γιατί να μην είμαστε σαν τους υπόλοιπους ή γιατί το παιδί μας να αντιμετωπίζει αυτή τη δυσκολία.

Χωρίς να το θέλουμε περνούμε αυτή την απογοήτευση στα παιδιά.

Το μήνυμα είναι απλό σαν μια υπενθύμιση.   Για το μέγεθός του είναι ένα αρκετά δύσκολο βιβλιαράκι και αγγίζει ευαίσθητα θέματα. Στο μέλλον θα βγάλουμε και το δεύτερο βιβλίο στη σειρά.

Περισσότερες πληροφορίες για το παραμύθι ΕΔΩ

Περισσότερα έργα της Μαργαρίτας ΕΔΩ