Ξυλοφάγου: Η συγκλονιστική ιστορία του Χρίστου και τα θαύματα που βίωσε


Αυτός ο άνθρωπος έχει καθαρή και όμορφη ψυχή και αυτή η ομορφιά φαίνεται έντονα στα μάτια του. Είναι πολύ προσγειωμένος, μοναχικός αλλά επικοινωνιακός, ευαίσθητος, εργατικός και εξυπηρετικός. Του αρέσει να προσφέρει βοήθεια και να εξυπηρετεί χωρίς αντάλλαγμα.


ΘΕΜΑ: Χριστιάνα Διονυσίου / ant1live


Αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για τα θαύματα που έχει βιώσει στη ζωή του και πιστεύει πολύ στο Θεό. Η ζωή του είναι γεμάτη θαύματα.

Η ιστορία αυτού του ανθρώπου μας επιβεβαιώνει ότι, μπορεί οι γραφές να περιέχουν πολλές αφηγήσεις θαυμάτων -μερικά μάλιστα είναι μεγάλα και εντυπωσιακά, όπως ο χωρισμός της Ερυθράς Θαλάσσης- αλλά και σήμερα εξακολουθούν να συμβαίνουν μεγάλα θαύματα. Μπορεί να μην ακούμε πάντοτε γι’ αυτά, αλλά συνεχώς εξακολουθούν να συμβαίνουν θαύματα στη ζωή των ανθρώπων.

 

Ο Χρίστος Κυριάκου από την Ξυλοφάγου, αναφέρει στο Ant1lıve:

«Γεννήθηκα στις 30/8/1983 και έχω τρία αδέλφια. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδάκια. Ήμουν πάντα ευδιάθετος, ευτυχισμένος και η ζωή μου ήταν γεμάτη όνειρα.

Το 2011 ήρθαν τα πρώτα προβλήματα υγείας…

Άρχισα να υποφέρω από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (είναι η δεύτερη συνηθέστερη νόσος του πεπτικού μας συστήματος μετά το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου). Δεν ήμουν πια ο ίδιος… αδυνάτησα πάρα πολύ.

Το 2019 ήρθε στη ζωή μας η πρώτη μεγάλη δοκιμασία…

Διαγνώστηκε η γυναίκα μου με καρκίνο του μαστού και η δοκιμασία ομολογώ ήταν αρκετά σκληρή. Ευτυχώς όμως, με δύναμη ψυχής και καθημερινή προσευχή, κατάφερε να το ξεπεράσει. Οι δοκιμασίες όμως δεν σταμάτησαν…
IMG_4439.JPG
Στις 23 Νοεμβρίου του 2021, μου συνέβη κάτι που άλλαξε εντελώς τη ζωή μου.

Αρρώστησα με κορονοϊό και πέντε μέρες μετά την αρχική διάγνωση της νόσου, ενώ καθόμουν στον καναπέ μου,  ένιωσα μια έντονη δυσφορία, ένα αίσθημα ναυτίας. Όταν σηκώθηκα για να πάω στην τουαλέτα να κάνω εμετό, ζαλίστηκα και λιποθύμησα. Έπεσα προς τα πίσω με αποτέλεσμα να χτυπήσω στο κεφάλι.

Ήταν βράδυ και η γυναίκα μου κοιμόταν μαζί με τα παιδιά μας. Με βρήκαν  πέντε ώρες αργότερα, είχε ξημερώσει. Ειδοποίησαν αμέσως ασθενοφόρο. Μεταφέρθηκα Λευκωσία. Όταν συνήλθα δεν μπορούσα να μιλήσω, μόνο κραυγές έβγαζα. Λίγες ώρες αργότερα έπεσα σε κώμα και παρέμεινα για 31 ημέρες. 

Οι γιατροί δεν ήταν καθόλου αισιόδοξοι…

 Είχα υποστεί εγκεφαλική αιμορραγία. Κατάγματα βάσης κρανίου. Κανείς δεν πίστευε ότι θα συνέλθω…

Χριστος -Νοσοκομειο.jpg

Και τότε ήταν που συνέβη το θαύμα…

Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας της Αμιρούς

Οι γονείς μου προσευχόντουσαν συνέχεια και έκαναν καθημερινά παρακλήσεις. Ο πατέρας μου κάθε μέρα που ερχόταν στο νοσοκομείο, μου διάβαζε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Κάποια στιγμή όμως ζήτησε από την Μοναχή του Ι. Ησυχαστηρίου Αγίας Μαρίνας της Αμιρούς Λεμεσού, να έρθει στο Νοσοκομείο και να προσευχηθεί μαζί τους. Την παρακάλεσε να φέρει μαζί της και το ιερό λείψανο της Αγίας που υπάρχει εκεί για να με σταυρώσει. Έτσι και έγινε. Το παράξενο όμως ήταν ότι: από την στιγμή που κατέβηκαν από το αυτοκίνητο μέχρι και τη στιγμή που έφυγαν, πέρα από τον πατέρα μου, κανείς άλλος δεν είδε την Μοναχή. Μπήκαν στο δωμάτιό μου, προσευχήθηκαν και αφού με σταύρωσαν τρεις φορές με το ιερό λείψανο της Αγίας, έφυγαν. Μόνο ο πατέρας μου την έβλεπε δίπλα του ο υπόλοιπος κόσμος όμως όχι. Σαν να ήταν αόρατη… Και αυτό ήταν το πρώτο θαύμα.

Στις 24 Δεκεμβρίου…

Παραμονή Χριστουγέννων …

Ο πατέρας μου ήταν δίπλα μου , όπως κάθε μέρα και μου διάβαζε τους Χαιρετισμούς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια (λέγονται «4 στάσεις») και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο.

Όταν έφτασε στο τέταρτο κομμάτι, άνοιξα τα μάτια μου. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ξαφνικά μία υπέροχη ευωδία να απλώνεται στο χώρο, σαν θυμίαμα. Ο πατέρας μου με κοίταξε δακρυσμένος και μου είπε «Χρίστο μου αν με ακούς, κάνε μια κίνηση. Να συνεχίσω τους Χαιρετισμούς;» Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και κούνησα λίγο το κεφάλι μου, δηλαδή να συνεχίσει. Αυτή μου την κίνηση την περίμεναν μέρα νύχτα…

Δεν είδα ποτέ ξανά τόσο χαρούμενο τον πατέρα μου, τη μάνα μου να κλαίει τόσο πολύ από χαρά.

Λίγα λεπτά όμως πριν ανοίξω τα μάτια μου…

Είχα μια εξωσωματική εμπειρία που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου…

Το δεύτερο μεγάλο θαύμα…

Βρέθηκα στην κηδεία που γινόταν εκείνη τη στιγμή στο χωριό μου. Έβλεπα τον κόσμο, την νεκρή γιαγιά που δεν είχα δει ποτέ ξανά πριν στη ζωή μου. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένας Άγιος που μετά κατάλαβα ότι ήταν ο Άγιος Κενδέας και μου είπε «Τι γυρεύεις εδώ; Φύγε!». Έπειτα, μια γυναίκα που έμοιαζε στην Παναγία μου είπε «Δώσε μου το χέρι σου». Τότε ήταν που άνοιξα τα μάτια.

Μετά όταν είπα στους φίλους και συγγενείς μου αυτή μου την εμπειρία, μου είπαν ότι πράγματι εκείνη την ημέρα και ώρα, γινόταν η κηδεία εκείνης της γιαγιάς που η αλήθεια δεν είχα δει ποτέ ξανά στο χωριό. Μου έδειχναν συνέχεια εικόνες της Παναγίας για να αναγνωρίσω ποια ήταν μέχρι που είδα την εικόνα της Παναγίας της Υπάρχουσας. Ήταν εκείνη που με έπιασε από το χέρι. 

Πριν βιώσω όλα αυτά τα θαύματα, δεν πίστευα και τόσο πολύ στο Θεό, τώρα όμως…

Θαύματα γίνονται κάθε μέρα. Αρκετός κόσμος μέσα στα νοσοκομεία βίωσε και βιώνει παρόμοια θαύματα με τα δικά μου. Ίσως κάποιοι να γελάσουν, να κοροϊδέψουν διαβάζοντας την ιστορία μου, μα θα είναι λάθος. Ο Θεός υπάρχει και πάντα θα γίνονται θαύματα για να μας θυμίζει ότι είναι δίπλα μας. Κάποιοι άνθρωποι με όλες αυτές τις αδικίες που γίνονται καθημερινά, ενώ πίστευαν, έχασαν την πίστη τους μα σίγουρα κάποια στιγμή θα νιώσουν την παρουσία Του. Θα βιώσουν ή θα ακούσουν ένα θαύμα του και τότε θα πιστέψουν ξανά.

Η ζωή μου σήμερα…

Υποφέρω από Διπλωπία (όταν το μάτι λειτουργεί βασικά όπως η φωτογραφική μηχανή. Το φως εισέρχεται μέσα από την κόρη του ματιού και το μικρό πέρασμα λειτουργεί όπως το διάφραγμα του φακού στη φωτογραφική μηχανή. Η εικόνα που μεταφέρεται από τις φωτεινές ακτίνες εστιάζεται επάνω στον αμφιβληστροειδή από τον φακό του ματιού, όπως ακριβώς ο φακός της φωτογραφικής μηχανής αποτυπώνει την εικόνα επάνω στο φιλμ). Υπάρχει ολική απώλεια ακοής στο ένα μου αυτί και  τραυλισμός (είναι η διαταραχή στη ροή της ομιλίας, η οποία χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις, επιμηκύνσεις και μπλοκαρίσματα). Κάνω λογοθεραπεία  και οι γιατροί είπαν ότι σύντομα θα επανέρθει και η ακοή μου. Λίγη υπομονή ακόμη...

Το δικό μου μήνυμα…

Η ζωή έχει έναν κανόνα: Ποτέ μην τα παρατάς!  Κι έρχεται η στιγμή στη ζωή που πραγματικά καταλαβαίνεις ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Πίστη, δύναμη και προσευχή. Αυτό μόνο!».